Barg-i Sabz 1

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

   چشم بگشا که جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

پای کوبان کوزهٔ دُردی به دست

پس به یک ساعت ببازم هر چه هست

عزم آن دارم که امشب نیمه مست

سر به بازار قلندر برنهم

تا که از پندار باشم خودپرست

توبه تزویر می‌باید شکستد

هین که دل برخاست می بر سر نشست

 تا کی از تزویر باشم رهنمای

پردهٔ پندار می‌باید درید

ساقیا در ده شرابی دلگشای

ای از تو آبستن چمن وی از تو خندان باغ‌ها

ای پاک‌تر از جان جان آخر کجا بودی کجا

پیراهن یوسف بودش یا خود ردای مصطفی

ماه تو خوش سال تو خوش  ای سال و مه چاکر تو را 

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یارما

ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس

ای فتنهٔ روم و حبش حیران شدم کاین بوی خش

ای قیل و ای قال تو خوش وی جمله اشکال تو خوش

تسبیح به گردن و صراحی  در دست

 گفت از میکده هم به سوی  حق راهی هست

در میکده دوش زاهدی دیدم مست

گفتم ز چه در میکده جا کردی

باشد که چو روز آید بر وی گذرت افتد

آن‌کس که به امیدی بر خاک درت افتد

هر شب دل پُر خونم برخاک درت افتد

زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز