بدیع‌زاده، سیدجواد

بدیع‌زاده، سیدجواد (۱۲۷۹-۱۳۵۷ ش) خواننده و آهنگسازی که در خانواده‌ای مذهبی و دارای صدای خوش متولد شد و آموزش‌های موسیقی و آواز را از پدرش (میرزامحمدرضا بدیع) و دایی‌اش (سیّدالواعظین) فرا گرفت. او از جوانی در تهران شهرت یافت و تنها خواننده‌ای بود كه بسیاری از آهنگ‌های صفحه‌های گرامافونش در سال‌های ۱۳۰۴-۱۳۱۷ ش را خودش ساخته است. او برای ضبط صفحه، همراه ابوالحسن صبا و مرتضی محجوبی به بیروت، مهدی خالدی و دلکش به هندوستان و اسماعیل صارمی به آلمان سفر کرده است. وی دارای تحصیلات و فرهنگ بالایی بود و به عربی و فرانسه تکلم می‌کرد. بدیع‌زاده داماد رضا قلی‌خان نوروزی (وفات ۱۳۰۱ ش) خواننده و تنبک‌نواز معروف عصر قاجاریه بود و در بخش اداری مجلس شورای‌ملی کار می‌کرد. بدیع‌زاده هنگام تأسیس برنامۀ گل‌ها نزدیك شصت سال داشت و كم‌كم از خوانندگی كناره گرفته بود. با این حال، از نظر او در برخی برنامه‌ها استفاده می‌شد. تعدادی از آهنگ‌های دورۀ اوج شهرت او در جوانی كه برخی را خود ساخته و برخی را دیگران ساخته بودند، در برنامۀ گل‌ها تنظیم و اجرای مجدد شدند. معروف‌ترین آنها، «رفتی و باز آمدی» با كلامی از اسماعیل نواب صفا مشهور است. گذشته از سه دوره صفحۀ گرامافون، یک سی‌دی حاوی معروف‌ترین ترانه‌های او با عنوان «ترانه‌های بدیع‌زاده» (تهران، ماهور، ۱۳۸۳) و در کتاب خاطرات او با نام گلبانگ محراب تا بانگ مضراب (ویرایش سیدعلیرضا میرعلینقی) منتشر شده است. او خواننده‌ای ادیب و دارای استعداد آهنگسازی بود و موسیقی مردمی در ایران با آثار او بنیانگذاری شده است.