عتابی تکلو

عتابی تکلو، حسن‌بیگ، فرزند بخشی‌بیگ (۹٧٣-١٠٢٥ ق) شاعری که متخلص به «عتابی» بود. وی در هرات به دنیا آمد و به روایتی در قزوین و به قولی در ری نشو و نما یافت. عتابی در دانش و فقه مهارت داشت. در آغاز شاعری به اصفهان رفت و ملازمت شاه عباس را اختیار کرد و به دستور شاه مثنویی به نام منتظرالابرار در بحر مخزن‌الاسرار سرود و صله‌ای گرانبها دریافت کرد. عتابی در ١٠١٣ ق به همراه میرمحمد معصوم بکری، سفیر جلال‌الدین اکبرشاه به هند رفت و به پایمردی وی به دربار اکبرشاه راه یافت. پس از سیر و سیاحت در سرزمین هند به اصفهان بازگشت و پس از مدتی اقامت دوباره به هند سفر کرد و سرانجام در لاهور درگذشت. عتابی تکلو در سرودن غزل، قصیده و مثنوی مهارت داشت، این امر از اشعار و آثاری که از وی بر جا مانده آشکار است. از دیگر آثارش خمسه‌ای در مقابل خمسۀ نظامی؛ سام و پری؛ ایرج و گیتی؛ حدائق الازهار؛ مجمع‌البحرین؛ فرهاد و شیرین؛ ساقی‌نامه و دیوان شعر است. عتابی شاعری پُرکار بود.

تاریخ ادبیات در ایران (۵/ ۹٨۹- ۹۹٢)؛ فرهنگ سخنوران (٦٢٤).