صیدی طهرانی

صیدی طهرانی، میرعلی (وف ۱۰۶۹) در تهران به دنیا آمد و به اصفهان رفت و در آن شهر به تحصیل دانش و شاعری پرداخت. چون در آنجا شعرش مورد قبول نیفتاد مانند دیگر شاعران آن روزگار به هندوستان رفت. در ۱۰۶۵ ق ملازم شاه‌جهان شد و با سرودن قصایدی در ستایش او و دخترش مورد عنایت شاه‌جهان و جهان‌آرابیگم قرار گرفت. وی سرانجام در هندوستان درگذشت و در مشهد رضوی دفن شد. از آثار وی می‌توان دیوان شعر که بیشتر قصیده است و مثنوی در تعریف کشمیر را نام برد. از اوست: بس که از خرام تو تغییر حال‌ها/ از جا در آمدند به گلشن نهال‌ها // آیینۀ تار و آیینه‌داران تمام لال/ طوطی چه یاد گیرد از این بی کمال‌ها.

اثرآفرینان (۴ /۶۷).