اطهری کرمانی

اطهری کرمانی، علی، فرزند احمد (تو ۱۳۰۵ ش) در کرمان به دنیا آمد. یک ساله بود که مادرش را از دست داد و سرپرستی او را مادربزرگش به عهده گرفت و هم‌چون مادری مهربان و فداکار به پرورشش اهتمام ورزید. در این میان پدر کمترین مسئولیتی احساس نکرد، بنابراین دوران کودکی و نوجوانی را با رنج و تلخکامی سپری ساخت. اطهری تحصیلات ابتدایی و دورۀ متوسطه را تا سوم دبیرستان بیشتر نتوانست ادامه دهد، زیرا پدرش او را از تحصیل محروم کرد تا دستیار خود کند و به کسب و کارش مدد رساند. این دوران نیز برای اطهری دشوارترین و روح‌فرساترین ایام به‌شمار رفت. ناگزیر پس از چند سال تلاش بی‌ثمر از کار پدر کنار کشید و با تلاش مجدد به کار پرداخت و توانست ذخیره‌ای اندوخته سازد؛ پس از زادگاهش بیرون آمد و راهی تهران شد. اطهری در تهران نخست به تأسیس کتابفروشی اقدام کرد، اما کتابفروشی وی مرکز دوستان و علاقه‌مندان او شد، نه محل کسب و کار؛ از این‌رو دیری نپایید که کتابفروشی تعطیل شد. از آن پس به دعوت پرویز ناتل‌خانلری به همکاری با «بنیاد فرهنگ» پرداخت و سالی چند این همکاری ادامه داشت تا آن‌گاه که به استخدام وزارت کشاورزی درآمد و در ۱۳۴۸ش از آنجا بازنشسته شد. او شعر و شاعری را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و چون استعداد و قریحه داشت، به تدریج شعرش رونق و شکوفایی یافت و بر سر زبان‌ها افتاد. وی با رادیو نیز همکاری کرد و قطعاتی از آثارش را برخی خوانندگان رادیو اجرا کرده‌اند. اطهری شاعری خوش ذوق و تواناست، هنرش در غزلسرایی است و غزل را خوب و نیکو می‌سراید و غزلیاتش از لطف و شور و حال خاصی بهره دارد.

سخنوران نامی معاصر ایران (۱ /۲۷۲ - ۲۷۹).