هایده

هایده (در حدود ۱۳۲۰-۱۳۶۷ ش) خوانندۀ ده‌ها آهنگ ـ ترانه و یكی از آخرین خوانندگان زن در برنامۀ گل‌ها. كاشف استعداد خوانندگی او، علی تجویدی بود كه قدرت كم نظیر صدای او را دریافت و دورۀ آموزشی متمركزی را به او اختصاص داد و شاید نام هنری هایده را هم او برایش انتخاب كرده است. هایده در حدود ۲۵ سالگی با اركستر گل‌ها به رهبری و آهنگسازی علی تجویدی، آثاری را خواند كه از نمونه‌های درخشانی از اجرای قدرتمند آهنگ ـ ترانه‌های كلاسیك ایرانی شمرده می‌شوند. یكی از اجراهای او به نام «آزاده» كه با كلام رهی معیری همراه بود، با آخرین روزهای زندگی شاعر مصادف شد و شهرتی ایران‌گیر را برای او به ارمغان آورد. در دورۀ گل‌های تازه نیز برنامه‌هایی را اجرا كرده كه یكی از آنها همراه سیاوش بیدكانی (محمدرضا شجریان) است، ولی آن قدرت، درخشش و اصالت هنری دورۀ كار با تجویدی را ندارد. هایده نیز مانند دیگر خوانندگان زن كه از سال ۱۳۴۹ ش در ایران معروفیت یافته بودند، كم‌كم از اجرای آثار كلاسیك فاصله گرفت و به موسیقی روز، آهنگ ـ ترانه‌های عامه‌پسند و كار در كاباره روی آورد. او در سال‌های آخر رژیم پهلوی، ثروتمندترین خوانندۀ ایرانی شده بود و بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ش برای ادامۀ کار به امریكا مهاجرت كرد. چند سال بعد، مرگ او روی صحنۀ کاباره بر اثر سكتۀ قلبی اتفاق افتاد؛ در حالی كه حدود ۱۵ سال از آخرین اجراهایش از آثار ارزشمند موسیقی ایرانی می‌گذشت.