مانی شیرازی

مانی شیرازی (مقتول ۹۱۳ یا ۹۱۴ یا ۹۲۷ ق) نقاش و شاعری که متخلص به «مانی» بود. وی در دورۀ شاه اسماعیل اول (۹۰۵-۹۳۰ ق) می‌زیست. در ابتدا به برزگری روزگار می‌گذرانید و در پایان عمر به واسطۀ شهرت شاعری و لطف طبع نزد شاه مراتب عالی یافت. وی در خوشنویسی و نقاشی نیز مهارت داشت و نام او را جزو شاگردان سلطان‌علی مشهدی آورده‌اند که احتمال دارد با صاحب عنوان یکی باشد. سرانجام مورد غضب شاه قرار گرفت و شاه حکم قتل او را صادر کرد. از آثارش می‌توان دیوان شعرش را نام برد.

تاریخ نظم و نثر (۴۴۵).