مجذوب‌ علیشاه همدانی

مجذوب‌ علیشاه همدانی، ملامحمد جعفر، فرزند صفرخان بن عبدالله بیگ (وف ۱۲۳۹ ق) عالم دینی، فقیه، عارف، صوفی و شاعری که متخلص به «مجذوب» و ملقب به «مجذوب‌علیشاه» و معروف به «کبودرآهنگی» بود. وی از طایفۀ قراگوزلو از طوایف همدان بود. در محضر ملامحمد مهدی نراقی و میرزای قمی تلمذ نمود و فقه و اصول را فرا گرفت. او از میرزای قمی اجازۀ اجتهاد داشت، اگرچه هیچ‌گاه به اجتهاد نپرداخت. مجذوب‌علیشاه هم‌زمان با تحصیل فقه و اصول به مطالعۀ آثار بزرگانی چون ابن‌طاووس، خواجه نصیر، ابن‌فهد حلی، شیخ بهایی، ابن‌میثم، میرداماد، میرفندرسکی و فیض کاشانی می‌پرداخت و اوقات خود را به عبادت و ریاضت می‌گذراند. بزرگان روزگارش او را «سلمان زمان» می‌خواندند و ملاحسینقلی همدانی، قطب عارفان روحانی او را بسیار ستایش می‌کرد. وی در تبریز درگذشت و در نزدیکی مقبرۀ سیّدحمزه به خاک سپرده شد. از آثارش می‌توان اثبات النبوة الخاصه، به فارسی؛ مرآت‌الحق، تحقیقی در تصوف، حلول، اتحاد و تناسخ؛ مراحل‌السالکین؛ شرح دعاءالامیر (ع)؛ الاعتقادت؛ حواشی بر کفایه محقق سبزواری و مدارک و شرح لمعه و دیوان شعر را نام برد.

اثرآفرینان (۵ /۱۳۴).