مشفق کاشانی

مشفق کاشانی، کی‌منش، عباس فرزند محمدعلی (تو ١٣٠٤ش) در کاشان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان برد، آن‌گاه به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و ضمن خدمت آموزشی در رشتۀ علوم اداری دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و به دریافت مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد نایل آمد و آخرین سمتش معاونت ادارۀ کل کارپردازی وزارت آموزش و پرورش بود و سرانجام بازنشسته شد. مشفق از شاعران توانا و نامور معاصر است که شعرش در میان مردم و محافل ادبی مورد استقبال قرار گرفت و استادانه شعر می‌سرود. از آثارش می‌توان صلای غم (تضمین دوازده پند محتشم کاشانی)؛ مثنوی شباهنگ (۱۳۲۳)؛ خاطرات سال (۱۳۲۶)؛ سرود زندگی (۱۳۴۱)؛ شراب آفتاب (۱۳۴۲)؛ مجموعۀ شعر نقشبندان غزل (۱۳۶۵)؛ مجموعۀ شعر فراهم آورده‌ای از شاعران معاصر (۱۳۶۵)؛ مجموعۀ شعر کعبۀ خونین (با همکاری شاهرخی در ۱۳۶۸)؛ دیوان حاج سلیمان صباحی بیدگلی (با همکاری حسین بیضایی یا پرتو در ۱۳۳۸) را نام برد؛ آثار دیگر او عبارت‌اند از: آفتاب غزل؛ سیمای محمد در آیینۀ شعر فارسی (مجموعۀ زیباترین اشعار دربارۀ حضرت محمد (ص) با همکاری شاهرخی)؛ سیمای علی (مجموعۀ زیباترین اشعار در مورد حضرت علی (ع) با همکاری شاهرخی) و گلگشت (مجموعۀ زیباترین داستان‌های پندآموز و کوتاه و شعر با همکاری شاهرخی).

سخنوران نامی معاصر ایران (۵ /٣٣٠٤ -٣٣٠۹).