واقف هندی

(وف ۱۱۹۵ ق)

واقف لاهوری یا واقف هندی، شیخ نورالعین پسر قاضی امانت‌الله (وف ۱۱۹۵ ق) از شاعران قرن دوازدهم هجری که اصلش از قصبهٔ تباله از نواحی لاهور است و ابتدا تحصیل علوم کرد، سپس به شاعری پرداخت. بین او و شاه عبدالحکیم حاکم وحدت نظر حاصل شد و به اتفاق یکدیگر به عزم سیاحت دکن از پنجاب خارج شدند و به اورنگ‌آباد رسیدند. پس از چند روز به بندر سورت رفتند، حاکم از آنجا رهسپار مکه و مدینه شد، ولی واقف بر اثر ضعف مزاج به سفر نرفت، ولی پس از بازگشت حاکم دوباره به اورنگ‌آباد رسیدند و از آنجا به سمت هندوستان رفتند. واقف پس از سیر و سفر به سال ۱۱۰۵ ق درگذشت. از اوست: چرا در گریه آوردی چو من آزرده جانی را/ خراب از سیل کردی خانه آبادان جهانی را// ز سوزم رونقی در خاندان عشق پیدا شد/ چراغ داغم آخر کرد روشن دودمانی را.

لغت‌ نامه دهخدا (۱۵ /۲۳۰۹۵).