وجهی

وجهی تفرشی، مولاناوجهی (قرن دهم هجری) شاعری که اصل وی از تفرش است. وجهی در هرات به دنیا آمد و در زمان اکبرشاه (۹۶۳- ۱۰۱۴ ق) به هند رفت. رباعی را خوب می‌سرود.

اثرآفرینان (۶ /۱۰۲- ۱۰۳)

وجهی کرد اصفهانی، علی‌اکبربیگ، فرزند محمدصالح (قرن دهم هجری) شاعری که متخلص به «وجهی» بود. وی از اکراد عمادیه اصفهان و صوفی مشرب بود. در زمان شاه عباس اول (۹۹۶- ۱۰۳۸ ق) می‌زیست. در اقسام شعر به رباعی تمایل داشت. با نصرآبادی معاصر و معاشر بود. از آثارش می‌توان دیوان شعر را نام برد.

اثرآفرینان (۶/ ۱۰۳).

وجهی هروی، میروجیه‌الدین فرزند حاجی کارته (قرن یازدهم هجری) شاعر هروی که نیاکانش از مردم تون بودند، اما وی در کارته از روستاهای نزدیک هرات به دنیا آمد. وی و برادر کوچکش میرحیدر خصالی در قندهار و زمین‌داور در خدمت رستم میرزای فدایی و مظفرحسین میرزای صفوی بسر می‌برد و از طریق سپاهیگری روزگار می‌گذرانید. او پس از استیلای ازبکان به خراسان به همراه برادرش به هند رفت. چون مظفرحسین میرزا درگذشت، وجهی به خدمت عبدالرحیم‌ خان‌خانان در آمد. وجهی در هند مدتی ملازم خان‌خانان و پس از آن در خدمت ظفرخان، فرزند زین‌خان کوله (تو ۱۰۳۱ ق) بود که این ملازمت تا سال ۱۰۲۴ ق به طول انجامید. او در گجرات با تقی‌الدین اوحدی (۹۷۳- ۱۰۳۰ ق) قادری پانی پتی، ملامحمدی رازی و مولانامحمد صوفی دیدار داشت. از وی اشعاری در تذکره‌ها نقل شده است. وجهی در انواع شعر، به‌ویژه غزل، قصیده و رباعی دستی توانا داشت و همانند بیشتر شاعران روزگارش از سبک هندی پیروی می‌کرد.

اثرآفرینان (۶/ ۱۰۳).