گروه سازهای ملی به سرپرستی فرامرز پایور

گروه سازهای ملی به سرپرستی فرامرز پایور اولین اندیشه برای تشكیل گروهی از همنوازان با سازهای ایرانی، مربوط به ۱۳۳۷ ش و از سوی روح‌الله خالقی بود و در این گروه از نوازندگان برجسته‌ای چون نصرالله زرین‌پنجه (تار) و اصغر بهاری (كمانچه) استفاده كرد. در سا‌ل‌های ۱۳۴۷ ش فرامرز پایور، نوازنده برجسته سنتور و شاگرد محبوب ابوالحسن صبا، گروه خود را تشكیل داد و اجراهایی به‌یاد ماندنی، با آن را ضبط كرد. این گروه، ساخته‌های بسیاری از عارف، شیدا، درویش، امیر جاهد، علی‌اكبر شهنازی و فرامرز پایور را با صدای عبدالوهاب شهیدی، خاطره پروانه، تورج كیارس، نادر گلچین، پریوش ستوده و محمدرضا (سیاوش) شجریان اجرا كرد. نوازندگان این گروه عبارت بودند از: فرامرز پایور (سنتور)، محمد اسماعیلی (تنبك)، هوشنگ ظریف (تار)، رحمت‌الله بدیعی (كمانچه) و حسن ناهید (نی). این گروه گاه با جایگزینی برخی نوازندگان به كار خود ادامه داد تا اینکه در سال ۱۳۷۷ ش فرامرز پایور بر اثر بیماری سختی ده سال بستری شد. نوازندگان جایگزین عبارت بودند از: جلیل شهناز (تار)، اصغر بهاری (كمانچه)، محمد موسوی (نی) و گاه در تركیب با سازهای دیگر برای رسیدن به صدایی بیشتر، از نوازندگانی چون حسین فرهادپور (ویولون و قیچك) و سیامك بنایی (تنبك) نیز بیشتر در ضبط‌ها (و گاه در كنسرت‌ها) استفاده می‌شد. این گروه، از سال از ۱۳۵۶ ش با عنوان «گروه اساتید» فعالیت كرده است. از آثار ضبط شده آنها می‌توان «پیغام اهل راز»، (همراه صدای محمدرضا شجریان). تهران، ۱۳۵۸ ش را نام برد.