گلهای تازه ۳۸

گوینده: فخری نیکزاد

روی تو خوش می‌نماید آینۀ ما

کاینه پاکیزه است و روی تو زیبا

چون می روشن در آبگینۀ صافی

خوی جمیل از جمال روی تو پیدا

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

برخیِ جانت شوم که شمعِ افق را

پیش بمیرد چراغدان ثریا

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت

از تو باشد به هیچ روی شکیبا

صید بیابان سر از کمند بپیچد

ما همه پیچیده در کمند تو عمداً

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

روی گشاده‌ای صنم طاقتِ خلق می‌بری

چون پس پرده می‌روی پردۀ صبر می­دری

آیینه را تو داده‌ای پرتو روی خویشتن

ورنه چه زهره داشتی در نظرت برابری

سعدی (غزل)

آواز: قوامی

روی گشاده­ای صنم طاقت خلق می­بری

چون پسِ پرده می­روی پردۀ صبر می­دری

آیینه را تو داده­ای پرتو روی خویشتن

ورنه چه زهره داشتی در نظرت برابری

چون تو درختِ دلنشان تازه بهار و گلفِشان

حیف بود که سایه­ای بر سر ما نگستری

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

چون تو درختِ دلنشان تازه بهار و گلفِشان

حیف بود که سایه­ای بر سر ما نگستری

سعدی (غزل)

آواز: قوامی

آمدمت که بنگرم باز نظر به خود کنم

سیر نمی­شود نظر بس که  لطیف منظری

جان بدهند و در زمان زنده شوند عاشقان

گر بکشی و بعد از آن بر سر کشته بگذری

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

پندِ حکیم بیش از این در من اثر نمی‌کند

کیست که برکُند یکی زمزمۀ قندری

جان بدهند و در زمان زنده شوند عاشقان

گر بکشی و بعد از آن بر سرکشته بگذری

سعدی (غزل)