گلهای تازه ۴۰

گوینده: فخری نیکزاد

کاش کان دلبر عیّار که من کشتۀ اویم

بار دیگر بگذشتی که کند زنده به بویم

تَرک من گفت و بتَرکش نتوانم که بگویم

چه کنم نیست دلی چون دل او زآهن و رویم

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

تا قدم باشدم اندر قدمش افتم و خیزم

تا نفس ماَندَم اندر عقبش پُرسم و پویم

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

لب او بر لب من این چه خیال است و تمنّا

مگر آن‌گه که کند کوزه‌گر از خاک سبویم

هر کجا صاحب حسنی است ثنا گفتم و وصفش

تو چنان صاحب حسنی که ندانم که چه گویم

سعدی (غزل)

آواز: شهیدی

کاش کان دلبر عیار که من کشتۀ اویم

بار دیگر بگذشتی که کند زنده به بویم

تَرک من گفت و بتَرکش نتوانم که بگویم

چه کنم نیست دلی چون دل او ز آهن و رویم

تا قدم باشدم اندر قدمش افتم و خیزم

تا نفس مانَدَم اندر عقبش پرسم و بویم

لب او بر لب من این چه خیال است و تمّنا

مگر آن‌گه که کند کوزه‌گر از خاک سبویم

هر کجا صاحب حُسنی است ثنا گفتم و وصفش

تو چنان صاحب حُسنی که ندانم چه گویم

دوش می‌گفت که سعدی غم ما هیچ ندارد

می نداند که گَرَم سر برود دست نشویم

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

هر کجا صاحب حُسنی است ثنا گفتم و وصفش

تو چنان صاحبِ حُسنی که ندانم که چه گویم

دوش می‌گفت که سعدی غم ما هیچ ندارد

می نداند که گَرَم سر برود دست نشویم

سعدی (غزل)