برگ سبز ۸۸

 

      
          
دکلمه: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی 

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

  
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک      
 

ما در خلوت به روی خلق ببستیم 

آنچه نه پیوند یار بود بریدیم  

مردم هشیار از این معامله دورند 

شاكر نعمت به هر طریق كه بودیم

ای بت صاحبدلان مشاهده بنمای 

دیده نگه داشتیم تا نرود دل 

تا تو اشارت كنی كه در قدمم ریز    

از همه باز آمدیم و با تو نشستیم

وان چه نه پیمان دوست بود شكستیم

شاید اگر عیب ما كنند كه مستیم

داعی دولت به هر مقام كه هستیم

تا تو ببینیم و خویشتن نپرستیم

با همه عیاری از كمند نجستیم

جان گرامی نهاده بر كف دستیم

  
      سعدی (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری    
 

شب یار من تب است و غم سینه سوز هم 

ای اشك همتی كه به كِشت وجودِ من 

گفتم كه با تو شمع طرب تابناك نیست 

گفتم كه بعد از آن همه دل‌ها كه سوختی 

ای غم مگر تو یار شوی ور نه با رهی  

تنها نه شب در آتشم ای گل كه روز هم

آتش فكند آه و دل سینه سوز هم

گفتا كه سیمگون مهِ گیتی فروز هم

كس می‌خورد فریب تو گفتا هنوز هم

دل دشمن است و آن صنمِ دلفروز هم

  
      رهی معیری (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز    آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگه‌دار شما.  
       
       
       

Back to programme page