گلهای تازه ۴۱

گوینده: فخری نیکزاد

خوش است درد که باشد امیدِ درمانش

دراز نیست بیابان که هست پایانش

ز کعبه روی نشاید به ناامیدی تافت

کمینه آنکه بمیریم در بیابانش

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

حریف را که غم جان خویشتن باشد

هنوز لاف دروغ است عشق جانانش

وصال جان جهان یافتن حرامش باد

که التفات بود بر جهان و بر جانش

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اوّل شب در صبح باز باشد

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

گوینده: فخری نیکزاد

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

عجب است اگر توانم که سفر کنم ز کویت       

به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

 عجب است اگر توانم که سفر کنم ز کویت       

که مُحِبّ صادق آن است که پاکباز باشد

سعدی (غزل)

آواز: ایرج

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

عجب است اگر توانم که سفر کنم ز کویت

به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت

که مُحِبّ صادق آن است که پاکباز باشد

به کرشمۀ عنایت نظری به سوی ما کن

که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی

تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

چه نماز باشد آن‌را که تو در خیال باشی

تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد

دگرش چو باز بینی غم دل مگوی سعدی

که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد

سعدی (غزل)