گلهای تازه ۴۲

گوینده: فخری نیکزاد

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

سعدی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی

چرا نظر نکنی یار سرو بالا را

که گفت در رُخ زیبا نظر خطا باشد؟

خطا بود که نبینند روی زیبا را

سعدی (غزل)

آواز: شجریان

گر تو فارغی از حال دوستان یارا

فراغت از تو میسّر نمی‌شود ما را

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی

چرا نظر نکنی یار سرو بالا را

که گفت در رُخ زیبا نظر خطا باشد

خطا بود که نبینند روی زیبا را

کسی ملامت وامق  کند به نادانی

حبیب من که ندیده است روی عذرا را

سعدی (غزل)