گلهای تازه ۴۷

گوینده: فخری نیکزاد

نگاه کن که نریزد دهی چو باده به ستم

فدای چشم تو ساقی بهوش باش که مستم

کنم مصالحه یکسر به صالحان می کوثر

به شرط آنکه نگیرند این پیاله ز دستم

یغما جندقی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

چنین که سجده برم بی حفاظ پیش جمالت

به عالمی شده روشن که آفتاب پرستم

یغما جندقی (غزل)

نه شیخ می‌دهدم توبه و نه پیر مغان می

ز بس که توبه نمودم ز بس که توبه شکستم

ز قامتش چو گرفتم قیاس روز قیامت

نشست و گفت قیامت به قامتی است که‌ هستم

کمند زلف بتی گردنم ببست و به مویی

چنان کشید که زنجیر صد علاقه گسستم

نگاه کن که نریزد دهی چو باده به دستم

فدای چشم تو ساقی بهوش باش که مستم

یغما جندقی (غزل)

آواز : محمودی خوانساری

 نگاه کن که نریزد دهی چو باده به دستم

فدای چشم تو ساقی بهوش باش که مستم

کنم مصالحه یکسر به صالحان می کوثر

به شرط آنکه نگیرند این پیاله ز دستم

ز سنگ حادثه تا ساغرم درست بماند

به وجه خیر و تصدّق هزار توبه شکستم

نه شیخ می‌دهدم توبه و نه پیرمغان می

ز بس که توبه نمودم ز بس که توبه شکستم

کمند زلف بتی گردنم ببست و به مویی

چنان کشید که زنجیر صد علاقه گُسستم

یغما جندقی (غزل)

وقت را غنیمت دان آن‌قَدَر که بتوانی

حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی

کام‌بخشیِ گردون عمر در عوض دارد

جهد کن که از دولت دادِ عیش بستانی

زاهدِ پشیمان را ذوقِ باده خواهد کُشت

عاقلا مکن کاری کاورد پشیمانی

پندِ عاشقان بشنو و ز درِ طرف باز آی

کاین همه نمی‌ارزد شغلِ عالم فانی

حافظ (غزل)

تصنیف: محمودی خوانساری

پندِ عاشقان بشنو و ز درِ طرب باز آی

کاین همه نمی‌ارزد شغلِ عالم فانی

می‌روی و مژگانت خونِ خلق می‌ریزد

تند می‌روی جانا ترسمت فرو مانی

یوسفِ عزیزم کو ای برادران رحمی

کز غمش عجب دارم حالِ پیر کنعانی

باغبان چو من زینجا بگذرم حرامت باد

گر به جایِ من سروی غیرِ دوست بنشانی

حافظ (غزل)