برگ سبز ۸۹

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

بهر پرسیدنم ای مایهٔ ناز آمده‌ای 

سرو من این‌قدر سركشی و ناز چرا   

چه غم از هجر و نیاز منت ای سرو روان  

بنده‌ات من چه عجب بنده‌نواز آمده‌ای

گر به دلجویی ارباب نیاز آمده‌ای

كه ز سر تا به قدم عشوه و ناز آمده‌ای

ای كه مایوس از همه سویی به سوی عشق رو كن

تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید 

چرخ كجرو نیست تو كج بینی ای دور از حقیقت

قبلهٔ دل‌هاست اینجا هر چه خواهی آرزو كن

حال ما خواهی اگر از گفتهٔ ما جستجو كن

گر همه كس را نكو خواهی برو خود را نكو كن

كنون كه صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی     

مقیم كوی تو تشویش صبح و شام ندارد 

چو در حضور تو ایمان و كفر راه ندارد

مده به دست سپاه فراق ملك دلم را

رواست گر همه عمرش به انتظار سر آید   

تسلی دل خود می‌دهم به ملك محبت 

نگاه‌دار دلی را كه برده‌ای به نگاهی

كه در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

چه مسجدی چه كنشتی چه طاعتی چه گناهی

به شكر آنكه در اقلیم حُسن در همه شاهی

كسی كه جان به ارادت نداده بر سر راهی

گهی به قطرهٔ اشكی گهی به شعلهٔ آهی