گلهای تازه ۵۷

گوینده: فخری نیکزاد

به اختیار دلی برد چشم یار از من

که دور از او ببرد گریه اختیار از من

دگر قرار تو با ما چنین نبود ای دل

که خنجری شوی و بگسلی قرار از من

سیه‌تر از سرِ زلفِ تو روزگارِ من است

دگر چه خواهد از این بیش روزگار از من

به تلخکامی از آن دلخوشم که می‌ماند

بسی فسانۀ شیرین به یادگار از من

ترانه‌ها فکنَد جاودانه در آفاق

چو بر فلک شود این ناله‌های زار از من

دمد ز تربت من لاله‌ها چو یاد آرند

پیاله نوش حریفان به نوبهار از من

به اختیار دلی برد چشم یار از من

که دور از او ببرد گریه اختیار از من

شهریار (غزل)

آواز: محمودی خوانساری

به اختیار دلی برده چشم یار از من

که دور از او ببرد گریه اختیار از من

دگر قرارِ تو با ما چنین نبود ای دل

که خنجری شوی و  بگسلی قرار از من

سیه‌تر از سر زلف تو روزگار من است

دگر چه خواهد از این بیش روزگار از من

به تلخکامی از آن دلخوشم که می‌ماند

بس فسانۀ شیرین به یادگار از من

شهریار (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

در انتظارِ تو بنشستم و سرآمد عمر

دگر چه داری از این بیش انتظار از من

شبی که از درِ مهتابی آمدی یاد آر

چه مایه گوهر اشکی که شد نثار از من

گواه عهد تو آن شب ستارگان بودند

هنوز شاهدکانند شرمسار از من

شبی که از در مهتابی آمدی یاد آر

چه مایه گوهرِ اشکی که شد نثار از من

گذشت کارِ من و یار شهریارا لیک

در این میان غزلی ماند شاهکار از من

گذشت کارِ من و یار شهریارا لیک

در این میان غزلی ماند شاهکار از من

شهریار (غزل)