گلهای تازه ۵۹

گوینده: فخری نیکزاد

ای خدا این وصل را هجران مکن

سرخوشان عشق را نالان مکن

باغِ جان را تازه و سرسبزدار

قصد این مستان و این بستان مکن

بر درختی کاشیان مرغ توست

شاخ مشکن مرغ را پرّان مکن

جمع و شمع خویش را بر هم مزن

دشمنان را کور کن شادان مکن

نیست در عالم ز هجران تلخ‌تر

هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

مولوی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

چه شود به چهرۀ زرد من نظری برای خدا کنی

که اگر کنی همه دردِ من به یکی نظاره دوا کنی

هاتف اصفهانی (غزل)

آواز: شهیدی

چه شود به چهرۀ زرد من نظری برای خدا کنی

که اگر کنی همه دردِ من به یکی نظاره دوا کنی

تو شهی و کشور جان تو را تو مهی و جانِ جهان تو را

ز ره کرم چه زیان تو را که نظر به حال گدا کنی

ز تو گر تفقّد و گر ستم بود آن عنایت و این کَرَم

همه از تو خوش بود ای صنم چه جفا کنی چه وفا کنی

هاتف اصفهانی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین

همۀ غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی

هاتف اصفهانی (غزل)

آواز: شهیدی

تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین

همۀ غمم  بود از همین که خدا نکرده خطا کنی

تو که هاتف از برش این زمان رَوی از ملامت دیگران

قدمی نرفته ز کوی وی نظر از چه سوی قفا کنی

هاتف اصفهانی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

ای خدا این وصل را هجران مکن

سرخوشانِ عشق را نالان مکن

باغِ جان را تازه و سر سبز دار

قصدِ این مستان و این بستان مکن

بر درختی کاشیان مرغِ توست

شاخ مشکن مرغ را پرّان مکن

جمع و شمع خویش را بر هم مزن

دشمنان را کور کن شادان مکن

نیست در عالم ز هجران تلخ­تر

هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

مولوی (غزل)

تصنیف: شهیدی

ای خدا این وصل را هجران مکن

سرخوشانِ عشق را نالان مکن

باغِ جان را تازه و سرسبزدار

قصد این مستان و این بستان مکن

                           ای خدا این وصل را هجران مکن

بر درختی کاشیان مرغ توست

شاخ مشکن، مرغ را پرّان مکن

                           ای خدا این وصل را هجران مکن

جمع و شمع خویش را بر هم مزن

دشمنان را کور کن شادان مکن

نیست در عالم زهجران تلخ‌تر

هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

ای خدا این وصل را هجران مکن

سرخوشانِ عشق را نالان مکن

مولوی (غزل)