گلهای تازه ۱۰۱

گوینده: آذر پژوهش

چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا

به دو چشم من ز جشمش چه پیام‌هاست هر دم

که دو چشمم از پیامش خوش و پُر خمار بادا

درِ زاهدی شکستم به دعا نمود نفرین

که برو که روزگارت همه بی‌قرار بادا

نه قرار ماند و نه دلی به دعای او ز یاری

که به خون ماست تشنه که خداش یار بادا

تن ما به ماه مانَد که ز عشق می‌گدازد

دل ما چو چنگ زهره که گسسته تار بادا

بگداز و ماه منگر به گسستگی زهره

تو حلاوتِ غمش بین که یکش هزار بادا

چه عروسی است در جان که جهان ز عکسِ رویش

چو دو دوست نوعروسان تر و پُر نگار باد

چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا

مولوی (غزل)

آواز: شهیدی

چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا

به دو چشم من ز چشمش چه پیام‌هاست هر دم

که دو چشم از پیامش خوش و پُر خمار بادا

به دو چشم من ز چشمش چه پیام‌هاست هر دم

که دو چشم از پیامش خوش و پُر خمار بادا

درِ زاهدی شکستم به دعا نمود نفرین

که برو که روزگارت همه بی‌قرار بادا

نه قرار ماند و نه دلی به دعای او ز یاری

که به خون ماست تشنه که خداش یار بادا

تن ما به ماه مانَد که ز عشق می‌گدازد

دل ما چو چنگ زهره که گسسته تار بادا

بگدازِ ماه منگر به گسستگی زهره

تو حلاوتِ غمش بین که یکش هزار بادا

چه عروسی است در جان که جهان ز عکس رویش

چو دو دست نوعروسان تر و پُر نگار بادا

تن تیره همچو زاغ است و جهان تن زمستان

که‌ به‌رغم این دو ناخوش ابدا بهار بادا

چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا

مولوی (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

تن تیره همچو زاغ است و جهان تن زمستان

که برغم این دو ناخوش ابدا بهار بادا

مولوی (غزل)