گلهای تازه ۱۱۰

ترانه: عهدیه

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

مرغ زیرک نشود در چمنش نغمه‌سرای

هر بهاری که به‌دنبال، خزانی دارد

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز

هر کسی بر حَسَبِ فهم، گُمانی دارد

دلنشین شد سخنم تا تو قبولش کردی

آری، آری سخنِ عشق نشانی دارد

با خرابات‌نشینان زکرامات مَلاف

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد

با خرابات‌نشینان ز کرامات مَلاف

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد

مدّعی گو برو و نکته به حافظ مفروش

کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد

حافظ (غزل)

‏گوینده: آذر پژوهش

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

حافظ (غزل)

آواز: ایرج

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

دلنشین شد سخنم تا تو قبولش کردی

آری، آری سخنِ عشق نشانی دارد

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز

هر کسی بر حَسَبِ فهم، گُمانی دارد

گوینده: آذر پژوهش

مرغ زیرک نشود در چمنش نغمه‌سرای

هر بهاری که به دنبال خزانی دارد

دلنشین شد سخنم تا تو قبولش کردی

آری آری سخن عشق نشانی دارد

حافظ (غزل)

ترانه: عهدیه

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

چشمۀ چشم مرا ای گل خندان دریاب

که به امّید تو خوش آبِ روانی دارد

مرغ زیرک نشود در چمنش نغمه‌سرای

هر بهاری که به‌دنبال، خزانی دارد

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز

هر کسی بر حَسَبِ فهم، گُمانی دارد

دلنشین شد سخنم تا تو قبولش کردی

آری، آری سخنِ عشق نشانی دارد

با خرابات‌نشینان ز کرامات مِلاف

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد

با خرابات‌نشینان ز کرامات مِلاف

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد

مدّعی گو برو و نکته به حافظ مفروش

کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد

حافظ (غزل)