برگ سبز ۹۵

چشم بگشا که جلوه دلدار 

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

یارب به خدایی خداییت  

كز عشق به غایتی رسانم  

از چشمهٔ عشق ده مرا نور

گرچه ز شراب عشق مستم

وانگه به كمال كبریاییت

كو ماند اگر چه من نمانم

این سرمه مكن ز چشم من دور

عاشق‌تر از این كنم كه هستم

ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو   

هم تو داری خبر از زلف شكن اندر شكنش

شرح غارتگری زلفِ دلاویز بگو

گوش را چون كه ز پیغام نصیبی دادی  

چون حكایت كنی از دوست من از غایت شوق  

تا دگر سرو ننازد به خرامیدن خویش 

عاشقان محرم رازند نه اغیار بگو

پیش ما قصهٔ دل‌های گرفتار بگو

قصهٔ غمزهٔ آن چشمِ ستمكار بگو

كی بود چشم مرا وعدهٔ دیدار بگو

باز صد بار بگویم كه دگر بار بگو

صفتی با وی از آن قامت و رفتار بگو

ای خوشا در آتش عشقی نهانی سوختن 

ای خوشا مینای دل پر بادهٔ شوق وصال 

وای بر تقدیر برق و طالع آتش فشان 

وز فروغ مهر پاكی آسمانی سوختن

در فراق ساقی و ساغر نهانی سوختن

لذتی چندان ندارد ناگهانی سوختن