گلهای تازه ۱۱۲

گوینده: آذر پژوهش

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

وگر به رهگذری یک‌دَم از هواخواهی

چو گَرد در پی‌اش افتم چو باد بگریزد

وگر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس

ز حُقّۀ دهنش چون شکر فرو ریزد

تو عُمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده‌باز

هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد

فراز و شیب بیابانِ عشق دام بلاست

کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

من آن فریب که در نرگسِ تو می‌بینم

بس آبروی که خاکِ ره برآمیزد

حافظ (غزل)

آواز: شهیدی

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

وگر به رهگذری یک‌دَم از هواداری

چو گَرد در پی‌اش افتم چو باد بگریزد

من آن  فریب که در نرگسِ تو می‌بینم

بس آبروی که با خاک ره برآمیزد

فراز و شیب بیابانِ عشق، دام بلاست

کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده‌باز

هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد

بر آستانۀ تسلیم سر بنه حافظ

که گر ستیزه کنی روزگار بستیزَد

حافظ (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

ای که در کُشتنِ ما هیچ مُدارا نکنی

سود و سرمایه بسوزی و مُحابا نکنی

رنج ما را که توان بُرد به یک گوشۀ چشم

شرطِ انصاف نباشد که مداوا نکنی

حافظ (غزل)

تصنیف: شهیدی

ای که در کُشتنِ ما هیچ مُدارا نکنی

سود و سرمایه بِسوزی و محابا نکنی

رنج ما را که توان برد به یک گوشۀ چشم

شرطِ انصاف نباشد که مداوا نکنی

دیدۀ ما چو به امّیدِ تو دریاست چرا

به تفرّج گذری بر لب دریا نکنی

بر تو گر جلوه کند شاهدِ ما ای زاهد

از خدا جز می و معشوق تمنّا نکنی

ای که در کُشتن ما هیچ مُدارا نکنی

حافظا سجده به ابرویِ چو محرابش بر

که دعایی ز سرِ صِدق جز آنجا نکنی

ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

سود و سرمایه بسوزی و مُحابا نکنی

حافظ (غزل)