گلهای تازه ۱۲۱

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدّعی

معشوق چون نقاب ز رُخ در نمی‌کشد

حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود

پیراهنی که آید ازو بوی یوسفم

بگذر به کوی میکده تا زمرۀ حضور

پنهان ز حاسدان به خودم خوان که مُنعمان

آنان که خاک را به‌نظر کیمیا کنند

آیا بوَد که گوشۀ چشمی به ما کنند

باشد که از خزانۀ غیبش دوا کنند

هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند

تا آن زمان که پرده برافتد چها کنند

ترسم برادران غیورش قبا کنند

اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند

خیر نهان برای رضای خدا کنند

آیا بوَد که گوشۀ چشمی به ما کنند

آنان که خاک را به‌نظر کیمیا کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدّعی

پیراهنی که آید ازو بوی یوسفم

گر سنگ ازین حدیث بنالد عجب مدار

حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود

بگذر به کوی میکده تا زمرۀ حضور

دردم نهفته به ز طبیبان مدّعی

آیا بود که گوشۀ چشمی به ما کنند

باشد که از خزانۀ غیبش دوا کنند

 ترسم برادران غیورش قبا کنند

صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند

تا آن زمان که پرده برافتد چها کنند

اوقات خویش بهر تو صرف دعا کنند

باشد که از خزانۀ غیبش دوا کنند

مسلمانان مرا وقتی دلی بود

به گردابی چو می‌افتادم از غم

بر این جان پریشان رحمت آرید

که با وی گفتمی گر مشکلی بود

به تدبیرش امیدِ ساحلی بود

که وقتی کاردانی کاملی بود