گلهای تازه ۱۲۴

گوینده: رضا معینی

در هوایت بی‌قرارم روز و شب

سر ز پایت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم

روز و شب را کی گذارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می‌خواستند

جان و دل را می‌سپارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد

گاه چنگم گاه تارم روز و شب

بس که کِشتِ مِهرِ جانم تشنه است

زابر دیده اشکبارم روز و شب

زان شبی که وعده کردی روز وصل

روز و شب را می‌شمارم روز و شب

مولوی (غزل)

آواز: شهیدی

در هوایت بی‌قرارم روز و شب

سر ز پایت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم

روز و شب را کی گذارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می‌خواستند

جان و دل را می‌سپارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد

گاه چنگم گاه تارم روز و شب

بس که کِشتِ مِهرِ جانم تشنه است

ز ابر دیده اشکبارم روز و شب

زان شبی که وعده کردی روز وصل

روز و شب را می‌شمارم روز و شب

مولوی (غزل)

گوینده: رضا معینی

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

بی‌همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

خَمر من و خُمار من باغ من و بهار من

خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آنِ منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود

مولوی (غزل)

تصنیف: شهیدی

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

بی‌همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود

خمر من و خمار من باغ من و بهار من

خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آنِ منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود

جاه و جلال من تویی مُلکت و مال من تویی

آب زلال من تویی بی‌تو به سر نمی‌شود

بی‌تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

بی‌تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

مولوی (غزل)