گلهای تازه ۱۲۵

گوینده: رضا معینی

من خود ای ساقی ازین شوق که دارم مستم

تو به یک جرعۀ دیگر ببری از دستم

هر چه کوته‌نظرانند بر ایشان پیمای

که حریفان ز مُل و من ز تأمُّل مستم

سعدی (غزل)

آواز: شجریان

من خود ای ساقی ازین شوق که دارم مستم

تو به یک جرعۀ دیگر ببری از دستم

هر چه کوته‌نظرانند بر ایشان پیمای

که حریفان ز مُل و من ز تأمُّل مستم

سعدی (غزل)

گوینده: رضا معینی

به حق مِهر و وفایی که میان من و توست

که نه مِهر از تو بُریدم نه به کس پیوستم

سعدی (غزل)

آواز: شجریان

به حق مِهر و وفایی که میان من و توست

که نه مِهر از تو بُریدم نه به کس پیوستم

سعدی (غزل)

گوینده: رضا معینی

پیش از آب و گِل من در دل من مِهر تو بود

با خود آوردم از آنجا نه به خود بربستم

آواز: شجریان

پیش از آب و گِل من در دل من مِهر تو بود

با خود آوردم از آنجا نه به خود بربستم

تو ملولی و مرا طاقت تنهایی نیست

تو جفا کردی و من عهد وفا نشکستم

سعدیا با تو نگفتم که مرو در پی دل

نروم باز گر این بار که رفتم جَستم

سعدی (غزل)

گوینده: رضا معینی

آنکه هلاک من همی خواهد و من سلامتش

هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش

باغ تفرّج است و بس میوه نمی‌دهد به کس

جز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش

سعدی (غزل)

تصنیف: شجریان

آنکه هلاک من همی خواهد و من  سلامتش

هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش

باغ تفرّج است و بس میوه نمی‌دهد به کس

جز به نظر نمی‌رسد خت قامتش

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی

کانچه گناه او بود من بِکشم غرامتش

سعدی (غزل)