گلهای تازه ۱۳۱

ترانه: سوگل

هر حکایتی شکایتی است قصّه‌ای ز غصّه‌ای است

هر غروب آشتی حکایتی است، حکایتی است، حکایتی  است

نه کبوتر دلی که پر زند در هوای پاک و روشن نوید

خو گرفته با غبار راه دیدۀ سپید، سینۀ سیاه

هر دریچه‌ای که باز می‌شود

از شکاف آن دست استغاثه‌ای دراز می‌شود

هر ترانه‌ای که ساز می‌شود

نامۀ نیاز می‌شود

ای شکوفه‌های خرم بهار خسته‌ایم بسته‌ایم

تا در این خزان جاودان نشسته‌ایم

ای ستاره‌های آسمان پاک مانده‌ایم، رانده‌ایم

تا به خاک تیره دل نشانده‌ایم دل نشانده‌ایم

گوش ما پُر از دریغ روزگار هر حکایتی شکایتی است

قصّه‌ای ز غصّه‌ای است قصّه‌ای ز غصّه‌ای است

محمد زهری (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

زان یار دلنوازم شُکری است با شکایت

گر نکته‌دان عشقی خوش بشنو این حکایت

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس

گویی ولی‌شناسان رفتند از این ولایت

این راه را نهایت صورت کجا توان بست

کِش صدهزار منزل بیش است در بدایت

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم

یک‌ساعتم بگنجان در سایۀ عنایت

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت

حافظ (غزل)

آواز: شهیدی

زان یار دلنوازم شکری است با شکایت

گر نکته‌دان عشقی خوش بشنو این حکایت

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس

گویی ولی‌شناسان رفتند از این ولایت

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود

از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود

زنهار ازین بیابان وین راه بی‌نهایت

زنهار ازین بیابان وین راه بی‌نهایت

ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم

یک‌ساعتم بگنجان در سایۀ عنایت

عشقت رسد به‌فریاد از خود بسان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

زان یار دلنوازم شکری است با شکایت

گر نکته‌دان عشقی خوش بشنو این حکایت

حافظ (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود

زنهار ازین بیابان وین راه بی‌نهایت

عشقت رسد به‌فریاد ور خود بسان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

حافظ (غزل)

ترانه: سوگل

هر حکایتی شکایتی است قصّه‌ای ز غصّه‌ای است

هر غروب آشتی حکایتی است، حکایتی است، حکایتی است

نه کبوتردلی که پر زند در هوای پاک و روشن نوید

خو گرفته با غبار راه دیدۀ سپید، سینۀ سیاه

هر دریچه‌ای که باز می‌شود

از شکاف آن دست استغاثه‌ای دراز می‌شود

هر ترانه‌ای که ساز می‌شود

نامۀ نیاز می‌شود

ای شکوفه‌های خرم بهار خسته‌ایم بسته‌ایم

تا در این خزان جاودان نشسته‌ایم

ای ستاره‌های آسمان پاک مانده‌ایم رانده‌ایم

تا به خاک تیره‌ دل نشانده‌ایم دل نشانده‌ایم

گوش ما پُر از دریغ روزگار هر حکایتی شکایتی است

قصّه‌ای ز غصّه‌ای است قصّه‌ای ز غصّه‌ای است

محمد زهری (غزل)