گلهای تازه ۱۳۳
گوینده: سرور پاکنشان |
|
|
|
|
ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی |
جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی |
|
|
به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت |
که هر که را تو بگیری ز خویشتن برهانی |
|
|
تو پرده پیش گرفتی و ز اشتیاق جمالت |
ز پردهها به در افتاد رازهای نهانی |
|
|
بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد |
تو ساعتی ننشستی که آتش بنشانی |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |
آواز: شجریان |
|
|
|
|
ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی |
جهان و هر چه در او هست صورتند و توجانی |
|
|
به پای خویشتن آیند عاشقان به کمندت |
که هر که را تو بگیری ز خویشتن برهانی |
|
|
من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم |
تو میروی به سلامت سلام ما برسانی |
|
|
تو پرده پیش گرفتی و ز اشتیاق جمالت |
ز پردهها به در افتاد رازهای نهانی |
|
|
مرا مپرس که چونی به هر صفت که تو خواهی |
مرا مگو که چه نامی به هر لقب که تو خوانی |
|
|
بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد |
تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |
گوینده: سرور پاکنشان |
|
|
|
|
من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم |
تو میروی به سلامت سلام ما برسانی |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |
تصنیف: شجریان |
|
|
|
|
تا به تو افتدم نظر چهرهبهچهره روبهرو |
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو |
|
|
از پی دیدن رُخت همچو صبا فتادهام |
خانه به خانه دربه در کوچه به کوچه کوبه کو |
|
|
مهر تو را دل حزین بافته با قماش جان |
رشته به رشته نخ به نخ تاربه تار و پو به پو |
|
|
می رود از فراق تو خون دل از دو دیدهام |
دجله به دجله، یم به یم چشمه به چشمه جو به جو |
|
|
از پی دیدن رُخت همچو صبا فتادهام |
خانه به خانه دربه در کوچه به کوچه کوبه کو |
|
|
|
|
قره العین
|