گلهای تازه ۱۳۵

گوینده: آذر پژوهش

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

دیدۀ روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک

بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم

خُم می دیدم خون در دل و پا در گِل بود

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم

خُم می دیدم خون در دل و پا در گِل بود

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

دیدۀ روشنی از خاک درت حاصل بود

حافظ (غزل)

آواز: محمودی خوانساری

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

دیدۀ روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک

بر زبان بود مرا آنچه تو را در دل بود

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ (غزل)

آواز: محمودی خوانساری

مرا نه سر نه سامان آفریدند

پریشانم پریشان آفریدند

پریشان خاطران رفتند در خاک

مرا از خاک ایشان آفریدند

باباطاهر (دوبیتی)

آواز: محمودی خوانساری

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم

خُم می دیدم خون در دل و پا در گِل شد

آه از این جور و تطاول که درین دامگه است

آه از آن ناز و تنعّم که در آن محفل بود

خواه از این جور و تطاول که درین دامگه است

آه از آن ناز و تنعّم که در آن محفل بود

دیدی آن قهقهۀ کبک خرامان حافظ

که ز سر پنجۀ شاهین قضا غافل بود

حافظ (غزل)