گلهای تازه ۱۴۲
گوینده: آذر پژوهش |
|
|
|
|
گر تیغ برکشد که مُحبّان همی زنم |
اوّل کسی که لافِ محبّت زند منم |
|
|
گویند پای دار اگرت سر دریغ نیست |
گو سر قبول کن که به پایت درافکنم |
|
|
دردی است در دلم که گر از پیشِ آبِ چشم |
بردارم آستین برود تا به دامنم |
|
|
شرط است احتمالِ جفاهای دشمنان |
چون دل نمیدهد که دل از دوست برکَنم |
|
|
دردی نبوده را چه تفاوت کند که من |
بیچاره درد میخورم و نعره میزنم |
|
|
بر تختِ جم پدید نیاید شبِ دراز |
من دانم این حدیث که در چاه بیژنم |
|
|
گر تیغ برکشد که مُحبّان همی زنم |
اوّل کسی که لافِ محبّت زند منم |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |
آواز: شجریان |
|
|
|
|
گر تیغ برکشد که محبّان همی زنم |
اول کسی که لاف محبّت زند منم |
|
|
گویند پای دار اگرت سر دریغ نیست |
گو سر قبول کن که به پایت در افکنم |
|
|
دردی است در دلم که گر از پیشِ آبِ چشم |
بردارم آستین برود تا به دامنم |
|
|
بر تخت جم پدید نیاید شب دراز |
من دانم این حدیث که در چاهِ بیژنم |
|
|
گویند سعدیا مکن، از عشق توبه کن، توبه کن |
مشکل توانم، مشکل توانم نتوانم که نشکنم |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |
گوینده: آذر پژوهش |
|
|
|
|
گویند سعدیا مکن از عشق توبه کن |
مشکل توانم نتوانم که نشکنم |
|
|
|
|
سعدی (غزل) |