گلهای تازه ۱۴۲

گوینده: آذر پژوهش

 

 

 

 

گر تیغ برکشد که مُحبّان همی زنم

اوّل کسی که لافِ محبّت زند منم

 

 

گویند پای دار اگرت سر دریغ نیست

گو سر قبول کن که به پایت درافکنم

 

 

دردی است در دلم که گر از پیشِ آبِ چشم

بردارم آستین برود تا به دامنم

 

 

شرط است احتمالِ جفاهای دشمنان

چون دل نمی‌دهد که دل از دوست برکَنم

 

 

دردی نبوده را چه تفاوت کند که من

بیچاره درد می‌خورم و نعره می‌زنم

 

 

بر تختِ جم پدید نیاید شبِ دراز

من دانم این حدیث که در چاه بیژنم

 

 

گر تیغ برکشد که مُحبّان همی زنم

اوّل  کسی که لافِ محبّت زند منم

 

 

 

 

سعدی (غزل)

آواز: شجریان

 

 

 

 

گر تیغ برکشد که محبّان همی زنم

اول کسی که لاف محبّت زند منم

 

 

گویند پای دار اگرت سر دریغ نیست

گو سر قبول کن که به پایت در افکنم

 

 

دردی است در دلم که گر از پیشِ آبِ چشم

بردارم آستین برود تا به دامنم

 

 

بر تخت جم پدید نیاید شب دراز

من دانم این حدیث که در چاهِ بیژنم

 

 

گویند سعدیا مکن، از عشق توبه کن، توبه کن

مشکل توانم، مشکل توانم نتوانم که نشکنم

 

 

 

 

سعدی (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

 

 

 

 

گویند سعدیا مکن از عشق توبه کن

مشکل توانم نتوانم که نشکنم

 

 

 

 

سعدی (غزل)

Back to programme page