گلهای تازه ۱۵۰

گوینده: آذر پژوهش

در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای

سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع

هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانه‌ای

در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای

سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع

هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانه‌ای

تا نفرمایی که بی‌پروا نئی در راه عشق

شمع وش پیش تو سوزم گر دهی پروانه‌ای

تا نفرمایی که بی‌پروا  نئی در راه عشق

شمع‌وش پیش تو سوزم گر دهی پروانه‌ای

عاقلانش باز زنجیری دگر بر پا نهند

روزی از زنجیری از هم بگسلد دیوانه‌ای

ملک‌الشعراء بهار (غزل)

آواز: گلچین

عاقلانش باز زنجیری دگر بر پا نهند

روزی از زنجیری از هم بگسلد دیوانه‌ای

این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار

باش تا از ما هم افتد در جهان افسانه‌ای

این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار

باش تا از ما هم افتد در جهان افسانه‌ای

ملک‌الشعراء بهار (غزل)

گوینده: ٱذر پژوهش

این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار

باش تا از ما هم افتد در جهان افسانه‌ای

ملک‌الشعراء بهار (غزل)

تصنیف: گلچین

مرغ سحر ناله سر کن

داغ مرا تازه‌تر کن

ز آه شرر بار این قفس را

بر شکن و زیر و زبر کن

بلبل پر بسته ز کنج قفس درآ

نغمۀ آزادی نوع بشر سرا

وز نفسی عرصۀ این خاک توده را

پُر شرر کن

ظلم ظالم، جور صیّاد

آشیانم داده بر باد

ای خدا ای فلک ای طبیعت

شام تاریک ما را سحر کن

نوبهار است گل به بار است

ابر چشمم ژاله بار است

 این قفس چون دلم تنگ و تار است

شعله فکن در قفس ای آه آتشین

دست طبیعت گل عمر مرا مچین

جانب عاشق نگه ای تازه گل از این

بیشتر کن بیشتر کن بیشتر کن

مرغ بیدل شرح هجران مختصر مختصر کن

ملک‌الشعراء بهار