گلهای تازه ۱۵۰
گوینده: آذر پژوهش |
|
|
|
|
در طواف شمع میگفت این سخن پروانهای |
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانهای |
|
|
بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع |
هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانهای |
|
|
در طواف شمع میگفت این سخن پروانهای |
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانهای |
|
|
بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع |
هر کسی سوزد به نوعی در غم جانانهای |
|
|
تا نفرمایی که بیپروا نئی در راه عشق |
شمع وش پیش تو سوزم گر دهی پروانهای |
|
|
تا نفرمایی که بیپروا نئی در راه عشق |
شمعوش پیش تو سوزم گر دهی پروانهای |
|
|
عاقلانش باز زنجیری دگر بر پا نهند |
روزی از زنجیری از هم بگسلد دیوانهای |
|
|
|
|
ملکالشعراء بهار (غزل) |
آواز: گلچین |
|
|
|
|
عاقلانش باز زنجیری دگر بر پا نهند |
روزی از زنجیری از هم بگسلد دیوانهای |
|
|
این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار |
باش تا از ما هم افتد در جهان افسانهای |
|
|
این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار |
باش تا از ما هم افتد در جهان افسانهای |
|
|
|
|
ملکالشعراء بهار (غزل) |
گوینده: ٱذر پژوهش |
|
|
|
|
این جنون تنها نه مجنون را مسلّم شد بهار |
باش تا از ما هم افتد در جهان افسانهای |
|
|
|
|
ملکالشعراء بهار (غزل) |
تصنیف: گلچین |
|
|
|
|
مرغ سحر ناله سر کن |
داغ مرا تازهتر کن |
|
|
ز آه شرر بار این قفس را |
بر شکن و زیر و زبر کن |
|
|
بلبل پر بسته ز کنج قفس درآ |
نغمۀ آزادی نوع بشر سرا |
|
|
وز نفسی عرصۀ این خاک توده را |
پُر شرر کن |
|
|
ظلم ظالم، جور صیّاد |
آشیانم داده بر باد |
|
|
ای خدا ای فلک ای طبیعت |
شام تاریک ما را سحر کن |
|
|
نوبهار است گل به بار است |
ابر چشمم ژاله بار است |
|
|
این قفس چون دلم تنگ و تار است |
|
|
|
شعله فکن در قفس ای آه آتشین |
دست طبیعت گل عمر مرا مچین |
|
|
جانب عاشق نگه ای تازه گل از این |
|
|
|
بیشتر کن بیشتر کن بیشتر کن |
مرغ بیدل شرح هجران مختصر مختصر کن |
|
|
|
|
ملکالشعراء بهار |