گلهای تازه ۱۵۱

گوینده: فخری نیکزاد

چه خلاف سر زد از ما که درِ سرای بستی

برِ دشمنان نشستی دل دوستان شکستی

سر شانه را شکستم به بهانۀ تطاول

که به حلقه‌حلقه زلفت نکند دراز دستی

ز تو خواهش غرامت نکند تنی که کُشتی

ز تو آرزوی مرهم نکند دلی که خَستی

به کمال عجز گفتم که به لب رسید جانم

ز غرور ناز گفتی که مگر هنوز هستی

چه خلاف سر زد از ما که درِ سرای بستی

برِ دشمنان نشستی دل دوستان شکستی

سر شانه را شکستم به بهانۀ تطاول

که به حلقه‌حلقه زلفت نکند درازدستی

ز تو خواهش غرامت نکند تنی که کُشتی

ز تو آرزوی مرهم نکند دلی که خَستی

به کمال عجز گفتم که به لب رسید جانم

ز غرور ناز گفتی که مگر هنوز هستی

فروغی بسطامی (غزل)

آواز: شجریان

یا رب به خدایی خدائیت

وانگه به کمالِ کبریائیت

از عمر آنچه هست بر جای

 بستان و به عمر لیلی افزای

پروردۀ عشق شد سرشتم

بی‌عشق مباد سَرنوشتم

نظامی گنجوی (مثنوی لیلی مجنون)

شبِ تاریک و سنگستان و من مست

قدح از دستِ من افتاد و نشکست

نگه‌دارنده‌اش نیکو نگه داشت

و گرنه صد قدح نفتاده بشکست

باباطاهر (دوبیتی)