گلهای تازه ۱۷۶

تصنیف: شجریان

دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من

دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سر من

عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شد

رفتی چو تیر و کمان شد از بار غم پیکر من

می‌سوزم از اشتیاقت در آتشم از فراقت

کانون من سینۀ ‏ من سودای من آذر من

بار غم عشق او را گردون نیارد تحمّل

چون می‌تواند کشیدن این پیکر لاغر من

اوّل دلم را صفا داد آیینه‌ام را جلا داد

آخر به باد فنا داد عشق تو خاکستر من

صفای اصفهانی(غزل)

گوینده: آذر پژوهش

سینه‌ام ز آتشِ دل در غم جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

حافظ (غزل)

آواز: شجریان

سینه از آتش دل در غمِ جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطۀ دوریِ دلبر بگداخت

جانم از آتشِ هجرِ رُخ جانانه بسوخت

خرقۀ ‏ زُهدِ مرا آبِ خرابات بِبُرد

خانۀ عقلِ مرا آتشِ خُمخانه بسوخت

سوزِ دل بین که ز بس آتش و اشکم دلِ شمع

دوش بر من ز سرِ مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوزِ من است

چو من از خویش برفتم دلِ بیگانه بسوخت

ماجرا کم کن و باز آ که مرا مَردُمِ چشم

خرقه از سر به درآورد و به شُکرانه بسوخت

حافظ (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

تَرک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی

که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

حافظ (غزل)

تصنیف: شجریان

دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من

دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سر من

عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شد

رفتی چو تیر و کمان شد از بار غم پیکر من

می‌سوزم از اشتیاقت در آتشم از فراقت

کانون من سینۀ ‏ من سودای من آذر من

بار غم عشق او را گردون نیارد تحمّل

چون می‌تواند کشیدن این پیکر لاغر من

اوّل دلم را صفا داد آیینه‌ام را جلا داد

آخر به باد فنا داد عشق تو خاکستر من

صفای اصفهانی (غزل)