گلهای رنگارنگ ۱۱۴

روشنک (گوینده)

درد دل را دوا نمی دانم

گم شدم سر ز پا نمی دانم

از می عشق تو چنان مستم

كه صواب از خطا نمی دانم 

عطار  (غزل)

عشق تو شرابی است كه سوزد دل و جان را

ز عاشق شوریده ننوشید كس آن را

زین باده كسی تا نشود مست نداند

احوال دل عاشق آشفته روان را

آنجا كه غمش خیمه زند برکند از بیخ

اندیشه كونین و غم نام و نشان را

سلطان سراپرده^ء عشقش چو نظر كرد

افروخت به نور رُخ خود جمله جهان را

در جمله جهان ظاهر و پنهان شد و چون جان

اول نتوان دید عیان صورت جان را

در منزل حیرت مزن ای شمس دم لطف

پوشیده همان به كه کنی سر نهان را

مولانا (غزل)

مرضیه (ترانه)

شبی زین میخانه ام بركِش

به سان پیمانه ام سركِش                                             

به میخواران مستیم مگذار

اگر جویی ساغر مستی

اگر خواهی مستی و هستی

به این و آن هستیم مسپار

به كس مگو مگو

حدیث این سبو            

تا بنوشندم تا بنوشندم

منم راز هستی

منم رمز مستی                  

اگر خواهی مستی

اگر خواهی هستی

مرا در كِش

ببر بركِش                                                             

حریفان را مگو هستم

مَده یك دم تو از دستم

به كس مگو مگو

حدیث این سبو                  

تا بنوشندم تا بنوشندم

اگر از من كسی پرسد

مگو بودم مگو هستم

منیره طه

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی    

چه كنم كه هست این ها گُلِ خیر آشنایی

در گلسِتان چشمم ز چه رو همیشه باز است       

به امید آن كه شاید تو به چشم من درآیی

به كدام ملت است این به كدام مذهب است این

كه كشند عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

زفراق چون ننالم من دل شكسته چون نی           

كه بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی

روشنک (گوینده)

به كدام ملت است این به كدام مذهب است این               

بکشند عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

ز فراق چون ننالم من دل شكسته چون نی

كه بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی

فخرالدین عراقی (غزل)

مرضیه (ترانه)

مرا بركِش سوی میخانه

شرابم ده یك دو پیمانه

كه از عالم بی خبر مانم

اگر گیرم از تو پیمانه

اگر باشم مست و دیوانه

به كامِ تو تا سحر مانم

به كس مگو مگو

حدیث این سبو                  

تا بنوشندم تا بنوشندم

به دردت درمانم

تو را همچون جانم

مرا خواهی از جان

بیا ای جان مرا بستان

مگو هستم مگو هستم

كه من جز از تو بگسستم

به كس مگو مگو

حدیث این سبو                  

تا بنوشندم تا بنوشندم

شرابم ده، خرابم كن

ببر آبادی از دستم

منیره طه

روشنک (گوینده)

این هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ایران. همیشه شاد و همیشه خوش باشید.