گلهای رنگارنگ ۱۲۴


روشنک (گوینده)
	ایا صبا خبری كن مرا از آن كه تو دانی	بدان زمین گذری كن بدان زمان كه تو دانی
	چنان مرو که غباری بدو رسد ز كدورت	بدان طرف چو رسیدی چنان بِران كه تو دانی
			خواجوی کرمانی (دوبیتی)
	ساقیا بده جامی زان شراب روحانی	تا دمی برآسایم زین حجاب جسمانی
	بی وفا نگار من می كند به كار من	خنده های زیر لب، عشوه های پنهانی
	دین و دل به یك دیدن، باختیم و خرسندیم	در قمار عشق ای دل كی بود پشیمانی
	ما ز دوست غیر دوست مقصدی نمی خواهیم	حور و جنت ای زاهد بر تو باد ارزانی
	زاهدی به میخانه سرخ رو ز مِی دیدم	گفتمش مبارک باد بر تو این مسلمانی
	زلف و کاکل او را چون به یاد می آرم	می نهم پریشانی بر سر پریشانی
			شیخ بهایی (غزل)
	خانه دل ما را از كرم عمارت كن	پیش از آنكه این خانه رو نهد به ویرانی
	ما سیه گلیمان را جز بلا نمی شاید	بر دل بهایی نه هر بلا كه بتوانی
			شیخ بهایی (غزل)
مرضیه (ترانه)
	شیرین بر و شیرین لب و شیرین دهنم	شیرین حركاتم من و شیرین سخنم
	شیرینم و شیرینم و شیرین شکرم	شیرینی هر مجلس و هر انجمنم
	شرابم و مستی آرم	ز ساغر هر می خوارم
	سبو كش شیرین كارم	بكش به دوشم، ببر كه نوشم
	كه راحت هر آغوشم	به دست تو همچون جامم
	به كام تو شیرین كامم	بیا كه امشب من رامم
	بكش به دوشم	ببر كه نوشم
	كه راحت هر آغوشم	من شرابم و مستی آرم
	سبوكش افسون كارم	به ساغر هر می خوارم
	به آسمانها اگر نهم پا، به شور و غوغا	فرشته ام ساغر گیرد خدای عشقم بر گیرد
	شراب و شهدم در گیرد	شرابم و مستی آرم
	به ساغر هر می خوارم	سبوكش شیرین كارم
	بكش بدوشم ببر كه نوشم	كه راحت هر آغوشم
			منیره طه
روشنک (گوینده)
	چو عشق را تو ندانی بپرس از شب ها	بپرس از رُخ زرد و ز خشكی لب ها
مرضیه (آواز)
	چو عشق را تو ندانی بپرس از شب ها	بپرس از رُخ زرد و ز خشكی لب ها
	هزار گونه ادب جان ز عشق آموزد	كه آن ادبنتوان یافتن به مكتب ها
	میان صد كَسعاشق چنان پدید بُود	كه بر فلك مه تابان میان كوكب ها
	به پَرِ عشق بِپَر در هوا و در گردون	چو آفتاب منزه ز جمله كوكب ها
			مولانا(غزل)
مرضیه (ترانه)	با این همه سوداگر دنیا چه كنم	با مردم دنیایی رسوا چه كنم
	از این همه سجاده كِش زهد و ریا	من گر نكنم دوری و پروا چه كنم
	به قصد جانم برخیزد	كه بی سبب خونم ریزد
	نه از فغانم پرهیزد	به یك تنِ من، نگر به صد ره
	چه نقش و افسون انگیزد	چو بخت بیدارم باشد
	روانِ هشیارم باشد	عدو گرفتارم باشد
	فتاده از پا نشسته رسوا	شكسته و خوارَم باشد
	گر شود كه در پرواز آیم	بدین قفس كی باز آیم
	با فرشتگان دَمساز آیم	چو زهره در آواز آیم
	به آسمان ها اگر نهم پا به شور و غوغا	ستاره ام ساغر گیرد مه منیرم برگیرد
	سرود و صوتم در گیرد	به قصد جانم بر خیزد
	چه بی سبب خونم ریزد	نه از فغانم پرهیزد
	به یك تنِ من نگر به صد ره	چه نقش و افسون انگیزد
			منیره طه
روشنک (گوینده)
	اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.

Back to programme page

گلهای رنگارنگ ۱۲۴

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

گلهای رنگارنگ ۱۲۴

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

Golha.co.uk | خبرهای گلها را دریافت کنید