گلهای رنگارنگ ۱۷۰

روشنک (گوینده)

ز یك  تجلّیِ  جانان  ز  قید  جان  رَستم

غنی شدم به نگاهی اگر تهی دستم 

ز من مپرس كه مست و خراب از چه شدی

از او بپرس كه داد این پیاله بر دستم

دودیِ اصفهانی (غزل)

یاد آن شب كه صبا در ره ما گُل می ریخت

بر سر ما ز در و بامِ  و هوا  گُل  می ریخت 

سر به دامان مَنَت بود و ز شاخِ گل سرخ

بر رخ چون گُلت آهسته صبا گل می ریخت

خاطرت هست كه آن شب همه شب تا دم صبح 

گل جدا  شاخه جدا باد  جدا  گل  می ریخت

تو به مه خیره چو خوبان بهشتی و صبا 

چون عروس چمنت بر سر و پا گل می ریخت

باستانی پاریزی (غزل)

مرضیه (ترانه)

ساقی بده مِی ، كه  دور از دل داری با ناله هم رازم 

مطرب بزن نی ، كه شادی می بخشد آهنگ شهنازم

چو مرغ شب به پرده ی غم سازم    

چه شد برون ز پرده ی دل رازم

در آتشم من بی آتشین رویی

لرزد دل من از موجِ گیسویی

یارم باشد دور از ماهی داغ و دردی

سوزِ آهی، اشکِ سحرگاهی

هر شب فغان بود كارم، سرشک حسرت بارم

بازآ كه در دل خونین غم تو دارم

بنشین چو اشکِ من به دامانم

كه چون زلفت پریشانم ز دوریت گریانم

چندین جفا مكن با من، مَكِش ز دستم دامن 

با این همه جفا كاری تو بی وفایی یا من

رهی معیری

خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد 

نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

مرضیه (آواز)

من آن نگینِ  سلیمان  به هیچ  نستانم

كه  گاه گاه  در او دست اهرمن  باشد

روا مَدار خدایا  كه در حریم  وصال

رقیب مَحرم و حِرمان نصیب من باشد

همای گو مَفِكن سایۀ  شرف  هرگز 

بر آن دیار كه طوطی كم از زَغَن باشد

روشنک (گوینده)

هوای كوی تو از سر نمی رود آری 

غریب را دل سرگشته  با وطن باشد

مرضیه (آواز)

بیان شوق چه حاجت كه حال آتش دل

توان شناخت ز سوزی كه در سخن باشد

بسانِ  سوسن اگر ده زبان شود حافظ

چو غنچه پیش تواَش مُهر بر دهن باشد

حافظ(غزل)

ساقی بده مِی ، كه  دور از دل داری با ناله هم رازم 

مطرب بزن نی ، كه شادی می بخشد آهنگ شهنازم

چو مرغ شب به پرده ی غم سازم

چه شد برون ز پرده ی دل رازم

در آتشم من بی آتشین رویی

لرزد دل من از موجِ گیسویی

یارم باشد دور از ماهی داغ و دردی

سوزِ آهی، اشکِ سحرگاهی

هر شب فغان بود كارم، سرشک حسرت بارم

بازآ كه در دل خونین غم تو دارم

بنشین چو اشکِ من به دامانم

كه چون زلفت پریشانم ز دوریت گریانم

چندین جفا مكن با من، مَكِش ز دستم دامن

با این همه جفا كاری تو بی وفایی یا من

رهی معیری

روشنک (گوینده)

مقصود من از كعبه و بت خانه تویی تو  

مقصود تویی كعبه و بت خانه بهانه

شیخ بهایی

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.