گلهای رنگارنگ ۱۷۳

روشنک (گوینده)

اگر خاك شد پیكرِ پاك تو  

اگر دور از ما بُوَد خاك تو

چو در دیده ام جز جمال تو نیست 

در اندیشه ام جز خیال تو نیست

نظام وفا  (دو بیتی)

صبا تو نَكهَت آن زلف مُشك بو داری   

به یادگار بمانی كه بوی او داری

به جرعۀ توسَرَم مست گشت نُوشَت باد

خود از كدام خُم است این كه در سبو داری

قبای حسن فروشی تو را بَرازد و بس 

كه همچو گل همه آیین رنگ و بو داری

حافظ (غزل)

مرضیه(ترانه)

چه صبایی صفای این گل ها بودی          

چه صفایی چراغ بزم ما بودی

تو كه صاحب نظری ز وفا باخبری

از یاران پا چرا كشیدی بازآ

من اگر در قفسم تو كه بگشاده پری

از این گلشن چرا پریدی بازآ

چون شد كه این  چنین  خاموشی

ساغر  شكسته  و  مدهوشی

زچه ره  یابم بازت چه شد آن 

چه  شد  آن  سوزِ  سازت

به چمن گر گل روید زتو ای باد صبا       

زصبا زیور جوید گل گلزار وفا

گل ها افسرده صبای شور افزا كو   

گلشن پژمرده آن جلوۀ گل ها كو

تا جهان بُوَد نغمه های تو جانِ ما بسوزد   

سینه ها چو نِی از نوای تو ای صبا بسوزد

به چمن گر گل روید زتو ای باد صبا     

ز صبا زیور جوید گل گلزار وفا

گل ها افسرده صبای شور افزا كو     

گلشن پژمرده آن جلوه^ء  گل ها كو

تو كه صاحب نظری ز وفا با خبری

از  یاران  پا  چرا  كشیدی    بازآ

من اگر در قفسم تو كه بگشاده پری

از این  گلشن  چرا  پریدی   بازآ

معینی کرمانشاهی

ای ساكنِ جانِ  من آخر تو كجا رفتی؟

در خانه نهان گشتی ، یا سوی هوا رفتی؟

مانندۀ بوی گُل ، با باد صبا رفتی                  

در روح نظر كردی چون روح سفر كردی    

از خَلق حذر كردی وز خَلق جدا رفتی

مانندۀ بوی گل ، با باد صبا رفتی

نه باد صبا بودی نه مرغ هوا بودی         

از نور  خدا  بودی  در نورِ خدا رفتی

مرضیه

از نور  خدا  بودی  در نورِ خدا رفتی

مرضیه (آواز)

رفتی تو بدین زودی  ، تو باد صبا بودی

مانندۀ بوی گُل ، با باد صبا رفتی        

 از نورِ خدا بودی ، در نور خدا رفتی

مولوی (غزل)