گلهای رنگارنگ ۱۸۰

روشنک (گوینده)

گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت 

مردم  كریم  طبع شوند از نعیم  گل

ای گل فروش گل چه فروشی برای سیم  

از گل عزیزتر چه ستانی به سیمِ گل

كسایی مروزی (غزل)

عزم آن دارم كه امشب نیمه مست

پای كوبان كوزه^ء دُردی به دست

سر  به  بازار  قلندر  بر  نهم

پس به یك ساعت ببازم هر چه هست

پردۀ   پندار   می باید   درید

توبۀ   تزویر   می باید     شكست

ساقیا در ده شرابی دل گشای

هین كه دل برخاست  مِی  بر سر نشست

فریدالدین عطار(غزل)

مرضیه (آواز)

یارا قدحی پر كن از آن داروی مستی

تا از سر صوفی برود علت هستی

ای فتنه^ء نوخاسته از عالم قدرت

غایب مشو از دیده كه در دل بنشستی

احوال دو چشم من برهم ننهاده

با تو نتوان گفت به خواب  شب مستی

در روی تو گفتم سخنی چند بگویم

رو باز گشادی  و در نطق ببستی

گر باده ازین خم بود و مطرب ازین كوی

ما توبه بخواهیم شكستن بدرستی

سعدی غرض از حقه تن آیت حقست

صد تعبیه در توست یكی باز نجستی

سعدی (غزل)

غیر از دلی در این جهان چه دارم

جز خار غم در آشیان  چه دارم

شتابان افتادم به دامان هستی

چو قطره اشكی در گریبان هستی

دویدم ای زندگی پایانت كو

بی پا و سر سامانت كو

درد تو را ای روزگار دیدم ولی درمانت كو

از این گشت دوران به جز رنج و حرمان                        

چه دیدم چه دارم در این دام محنت

به جز چشمی گریان  چه دیدم چه دارم

ای غم ز تو گر پروا نكنم چه كنم

عاشق شده ام حاشا نكنم  چه كنم

دیگر از جانم چه می خواهی

نجویم غمخواری نبینم دمسازی                                        

ندیدم دلجویی ندارم همرازی

خدایا ز دنیا چه دیدم چه دارم

معینی کرمانشاهی

روشنک (گوینده)

بی سبب ترك من زار نمی باید كرد

همه خلق گرفتار نمی باید كرد

كشتی و سوختی و باز نمی بخشایی

به خدا این همه آزار نمی باید كرد

نظام وفا

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.