گلهای رنگارنگ ۲۱۰


دکلمه: روشنک
	آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی	بی وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا
			محمد حسین شهریار (غزل)

	عارت آمد كه دمی قصه ما گوش كنی چه زیان دارد اگر بی سر و پایی روزی پادشاهی تو و این عیب نباشد كه دمی خلق گویند كه با او سخن خویش بگوی به خدا گر بودت هیچ زیان گر نفسی	قصه غصه این بی سر و پای گوش كنی عرضه دارد سخنی وز سرپا گوش كنی حال درویش بپرسی و دعا گوش كنی من گرفتم كه بگویم تو كجا گوش كنی قصه اوحدی از بهر خدا گوش كنی
			اوحدی مراغه ای (غزل)

آواز: بنان
	جان ندارد هر كه جانانیش نیست هر كه را صورت نبندد سر عشق كامران آن دل كه محبوبیش هست ماجرای عقل پرسیدم ز عشق درد عشق از تندرستی خوشترست	تنگ عیشست آن كه بستانیش نیست صورتی دارد ولی جانیش نیست نیكبخت آن سر كه سامانیش نیست گفت معزول است و فرمانیش نیست گر چه بیش از صبر درمانیش نیست


دکلمه: روشنک
	ماجرای عقل پرسیدم ز عشق هر كه را با ماهرویی سرخوشست	گفت معزول است و فرمانیش نیست دولتی دارد كه پایانیش نیست


آواز: بنان
	هر كه را با ماهرویی سرخوشست	دولتی دارد كه پایانیش نیست
			(سعدی، غزل)

دکلمه: روشنک
	عزم وداع كرد جوانی به روستای طبع هوا دژم بد و چرخ از فراز ابر زن گفت با جوان كه از این ابر فتنه زای در این شب سیه كه فرو مرده شمع ماه لیكن جوان ز جنبش طوفان نداشت باك برخاست تا برون بنهد پای زآن سرا سرو روان چو عزم جوان دید استوار بر چهر یار دوخت به حسرت دو چشم خویش با یك نگاه كرد بیان شرح اشتیاق چون گوهری كه غلطد بر صفحه ای ز سیم زآن قطره سرشك فرو ماند پای مرد این طرفه بین كه سیل خروشان در او نداشت	در تیره شامی از بر خورشید طلعتی همچون حباب در دل دریای ظلمتی ترسم رسد به گلبن حسن تو آفتی ای مه چراغ كلبه من باش ساعتی دریادلان ز موج ندارند دهشتی كو را دگر نبود مجال اقامتی افراخت قامتی كه عیان شد قیامتی چون مفلس گرسنه به خوان ضیافتی بی آنكه از زبان بكشد بار منتی غلطان به سیمگون رخ وی اشك حسرتی یكسر ز دست رفت اگرش بود طاقتی چندان اثر كه قطره اشك محبتی
			رهی معیری (غزل)

ترانه: بنان
	آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم وه كه با این عمرهای كوته بی اعتبار آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می كند شهریارا بی حبیب خود نمی كردی سفر	بی وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا من كه یك امروز مهمان توام فردا چرا دیگر اكنون با جوانان ناز كن با ما چرا این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا راه عشق است این یكی بی مونس و تنها چرا
			(محمد حسین شهریار)

روشنك:
	شب خوش

Back to programme page

گلهای رنگارنگ ۲۱۰

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

گلهای رنگارنگ ۲۱۰

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

Golha.co.uk | خبرهای گلها را دریافت کنید