گلهای رنگارنگ ۲۱۱
|
|
|
|
|
|
روشنک (گوینده) |
|
|
|
|
|
|
گل چیست اگر دل زغم آزاد نباشد |
از گل چه گشاید چو دلی شاد نباشد |
|
||
|
|
|
وحشی بافقی(غزل) |
||
بنان (آواز) |
|
|
|
||
|
عزم آن دارم كه امشب نیمه مست |
پایكوبان كوزه دردی به دست |
|
||
|
سر به بازار قلندر بر نهم |
پس به یک ساعت ببازم هرچه هست |
|
||
|
پرده پندار می باید درید |
توبه تزویر می باید شكست |
|
||
|
ساقیا در ده شرابی دلگشای |
هین كه دل برخاست می بر سر نشست |
|
||
|
وقت آن آمد كه دستی بر زنم |
چند خواهم بود آخر پای بست |
|
||
|
|
|
فریدالدین عطار(غزل) |
||
روشنک (گوینده) |
|
|
|
||
|
روم به جای دگر دل دهم به یار دگر |
هوای یار دگر دارم و دیار دگر |
|
||
|
به دیگری دهم این دل كه خوار كرده توست |
چرا كه عاشق تو دارد اعتبار دگر |
|
||
|
خموش وحشی از انكار عشق او كاین حرف |
حكایتی است كه گفتی هزار بار دگر |
|
||
|
|
|
وحشی بافقی (غزل) |
||
مرضیه (آواز) |
|
|
|
||
|
حیرانم ز دست دل سرگردانم |
گریانم گواه من این دامانم |
|
||
|
دل دیوانه من شده بیگانه من |
افسونها كرده ام كه رامم گردد |
|
||
|
شده كاشانه من پر ز افسانه من |
وای از من كی جهان به كامم گردد |
|
||
|
بازی كه آسمان پیما شد |
فارغ ز بیم طوفانها شد |
|
||
|
دل اگر دل من باشد جانا |
نكند زغم هجران پروا |
|
||
|
گل بی رونق هرگز نهراسد ز خزان |
ز بلا كی بگریزد دل سودا زدگان |
|
||
|
هر كس عاشق شد غم مرا می داند |
رنج این ره را شكسته پا می داند |
|
||
|
ای كه در جهان جز حكایت بیش و كم نداری |
با تو چون كنم راز دل بیان چون كه غم نداری |
|
||
|
هر كس عاشق شد غم مرا می داند |
رنج این ره را شكسته پا می داند |
|
||
|
دل دیوانه من شده بیگانه من |
افسونها كرده ام كه رامم گردد |
|
||
|
شده كاشانه من پر ز افسانه من |
وای از من كی جهان به كامم گردد |
|
||
|
|
|
معینی کرمانشاهی |
||
روشنک (گوینده) |
|
|
|
||
|
خموش وحشی از انكار عشق او كاین حرف |
حكایتی است كه گفتی هزار بار دگر |
|
||
|
|
|
وحشی بافقی |
||
|
اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد. |
|