گلهای رنگارنگ ۲۱۵

ای مطرب عشق ساز بنواز 

پنهان چه زنم نوای عشقش 

كان یار نشد هنوز  دم ساز

كز پرده برون فتاد این راز

منِ بی مایه  كه  باشم كه  خریدار تو باشم

خویشتن بر تو نبندم كه من از خود نپسندم

هرگز اندیشه  نكردم كه  كمندت به من افتد

گذر از دست  رقیبان نتوان كرد به كویت

مردمان عاشق گفتار من ای قبلۀ خوبان 

حیف باشد كه تو  یار من و من  یار تو باشم

كه تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

كه من این  وَقع  ندارم كه  گرفتار  تو  باشم

مگر آن وقت كه در سایه ی زنهار  تو  باشم

چون نباشند كه من  عاشق  دیدار  تو  باشم

دل  سراپردۀ  محبت اوست  

تو و طوبی و ما و قامت یار

دیده  آینه   دار  طلعت   اوست

فكر هر كس به قدر همّت اوست

دل    سراپردۀ   محبت    اوست   

من كه سر درنیاوَرَم ز د و  كون  

تو و   طوبی  و ما  و قامت  یار 

دور مجنون گذشت و نوبت ماست   

دیده   آینه دار    طلعت   اوست

گردنم   زیر   بار  منت   اوست

فكر هر كس به قدر همّت اوست

هر كسی  پنج روزه نوبت اوست

دل به سودای تو بستیم خدا می داند 

به امیدی كه گشاید ز وصال تو دری

وز مه و مهر گسستیم خدا می داند

 دَرِ دل بر همه  بستیم  خدا  می داند

من بی مایه كه باشم كه خریدار تو باشم  

تو مگر سایۀ لطفی به سَرِ بخت من آری 

خویشتن بر تو نبندم كه من از خود نپسندم   

حیف باشد كه تو یار من و من یار تو باشم 

كه من این قدر ندارم كه به مقدار تو باشم 

كه تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

نه تو گفتی كه به جا آرم و گفتم كه نیاری

تن آسوده  نداند  كه دل خسته چه باشد 

ای خردمند كه گفتی نكنم چشم به خوبان  

عهد  و پیمان  وفاداری  و دل بندی  و یاری 

من گرفتار  كمندم  تو  چه دانی  كه سواری 

به چه كار آیدت آن دل كه به خوبان نسپاری