گلهای رنگارنگ ۲۲۶

      
         
روشنک (دکلمه)        
 

ساقی بده پیمانه ای زآن می كه بی خویشم كند 

   
    بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم كند  
       
  زان می كه در شب های غم بارد فروغ صبحدم     
    غافل كند از بیش و كم فارغ  ز  تشویشم  كند  
       
سلطانی (دکلمه)      
  نور سحرگاهی دهد فیضی كه می خواهی دهد     
    با مسكنت شاهی دهد سلطان  درویشم كند   
       
  سوزد مرا سازد مرا     
روشنک (دکلمه)      
  در آتش اندازد مرا    
سلطانی (دکلمه)      
  وز من رها سازد مرا  بیگانه با خویشم كند    
       
روشنک (دکلمه)      
  بستاند ای سرو سهی سودای هستی از "رهی"      
    یغما  كند  اندیشه  را  دور از  بداندیشم  كند  
       رهی معیری (غزل)
سلطانی (دکلمه)      
 

عیبم مكن ای خواجه اگر می نوشم 

تا   هشیارم   نشسته    با  اغیارم 

در عاشقی و  باده پرستی  كوشم

چون بی هوشم با یار هم آغوشم

 
      ابوالسعید ابوالخیر (رباعی)
روشنک (دکلمه)      
 

گر  نور ده  دیدۀ  گریان  منی 

گر  نور ده  دیدۀ  گریان  منی 

ور  داغ  نه  سینۀ  سوزان  منی

بازآ كه ز سر تا به قدم جان منی

 
      عبدالرحمان جامی - لوامع    (رباعی)
فاخته (ترانه)     
       
  رفتی و باز آمدی ، عاشق نواز آمدی                                     
جهان امید منی ، امید جاوید منی
        با من به ساز آمدی ، رفتی و باز آمدی                                            
دور از رخ ماهی برآرم هر نفس آهی                               
كی ام من عاشق تیره روزی بی پناهی
طی كردم ایامی كه عشقم با دل آرامی                          
 بماند از بخت بد چون حدیثِ نا تمامی
در كام جان بازت دیدم در باغ عشق و امیدم                    
چون سرو ناز آمدی، رفتی و باز آمدی 
گردیده غارتگرِ دل مهری ماهی                          
ای عشق سوزان تا كی دور از وی جانم خواهی
گردد شمع شب تار گدا گاهی شاهی                                 
از در فراز آمدی ، رفتی و بازآمدی
گویی بهار آید چو یار آید ، بهارم تویی تو                                             
صبر و قرارم تویی تو
شوخ و دل آرامی چه زیبایی                                     
بهشت "صفا"یی  ، غم خواهی و جان فزایی
روی تو گلزار من ، شمع شب تار من                                 
عاشق نواز آمدی ، رفتی و باز آمدی
 
      (نواب صفا)
       
فاخته (آواز)    
 

حالیا   مصلحت  وقت  در آن  می بینم 

بس كه در خرقه آلوده زدم لاف صلاح  

جام  می گیرم و از اهل  ریا دور شوم 

بر دلم گرد ستم هاست  خدایا    مپسند    

من اگر رندِ   خراباتم  و گر حافظ شهر 

كه كشم رخت به میخانه و خوش بنشینم

شرمسار   رخ   ساقی   و  می   رنگینم

یعنی  از  خلق  جهان  پاك دلی   بُگزینم

كه    مُكدّر    شود   آینه    مِهر     آیینم

این متاعم كه تو  می بینی و  كمتر  زینم

 
      حافظ  (غزل)
روشنک  (دکلمه)      
 

تا خواسته ام از تو  ترا  خواسته ام  

خوابی  دیدم  دوش ،  فراموشم  شد

از عشق تو خوانِ عشق آراسته ام

این می دانم كه  مست  برخاسته ام

 
      مولوی (رباعی)
     
فاخته (ترانه)     
  رفتی و باز آمدی ، عاشق نواز آمدی                                     
جهان امید منی ، امید جاوید منی
       با من به ساز آمدی رفتی و باز آمدی                                            
دور از رخ ماهی، بر آرم هر نفس آهی                              
كی ام من عاشق تیره روزی بی پناهی
طی كردم ایّامی كه عشقم با دل آرامی                         
بماند از بخت بد چون حدیث ناتمامی
در كام جان بازت دیدم در باغ عشق و امیدم                   
چون سرو ناز آمدی، رفتی و باز آمدی 
گردیده غارتگرِ دل مهری ماهی                        
ای عشقِ سوزان تا كی دور از وی جانم خواهی
گردد شمع شب تارِ گدا گاهی شاهی                             
از در فراز آمدی ، رفتی و باز آمدی
گویی بهار آید چو یار آید بهارم تویی تو                                           
صبر و قرارم تویی تو
شوخ و دل آرامی چه زیبایی                                   
بهشت  "صفا "یی غم كاهی و جان فزایی
روی تو گلزارِ من شمع شب تارِ من                                
عاشق نواز آمدی، رفتی و باز آمدی
 
 
      (نواب صفا)
روشنك:      
  همیشه شاد و همیشه خوش باشید.    
       
       
       
       
       
       
       
       


Back to programme page