گلهای رنگارنگ ۲۳۰

      

       
         
       
دکلمه: سلطانی      
 

از آتش  دل شمع  طرب را    مانم

دور از لب خندان تو ای صبح امید 

وز شعلۀ آه سوز طب را مانم

از نالۀ  زار مرغ شب را مانم

 
      (رهی معیری) 
دکلمه: سلطانی      
  تا دامن از من كشیدی ای ماه سیمین تن من     
    دارد  ز  خونابۀ  دل  رنگ  شفق  دامن   من  
       
  من كیستم ؟ بی نوایی با درد و غم آشنایی    
    هر لحظه گردد بلایی چون سایه پیرامون من  
       
  ای جان و دل مسكن تو خون گریم از رفتن تو      
    دست   من  و دامن  تو  اشك  غم و دامن من  
       
  ای گریه دل را صفا ده رنگی به رخسار ما  ده     
    خاكم  به باد  فنا  ده  ای  سیل  بنیان كن  من  
       
  ای مرغ شب هم رهی كن زاری به حال "رهی" كن      
    تا  بر دلم  رحمت  آرد  صیاد  صید  افكن  من  
      رهی معیری (غزل)
دکلمه: سلطانی      
  ای مرغ شب هم رهی کن    
       
ترانه : بنان      
  مرغ حقّ خوانَد هر دم                        
در دل شب ای ماه                       
كز شب عاشق آه 
چشم جهان خفته ،  عاشق خون گرید                                            
   كی داند هر دل كو را                 
سوز محبت نیست
اشك محبت چیست 
گریه ز دل خیزد، بی دل چون گرید                                            
شبِ تاریک به یداری مرغ شباهنگم                              
كند با شب حكایت ها آه دل تنگم
وای از شب های سیاه من
جز شب كیست در عشق تو گواه من
جفا كردی وفا كردم
ستم راندی دعا كردم
برو یارا از دل ،  ما را كه بدخو یاری                             
كینۀ عاشق در دل داری
مرغ شب می نالد تا به سحرگه با من                                                
آتشم زند به خِرمَن
گردش عالم گر نكند طی  شام غم را                                        
آه "رهی" آخر سوزد عالم را
 
      (رهی معیری)
آواز : بنان  
       
 

تو سوز آهِ من ای مرغ شب چه می دانی  

بلای عشق ز هر درد  جان گدازتر  است 

به من گذار كه لب بر لبش نهم ای جان  

ندیده ای شبِ من تاب و تب چه  می دانی

نگشته  صید  محبّت  تَعَب  چه    می دانی

تو قدرِ بوسۀ  آن  نوش  لب چه  می دانی

 
       
دکلمه: سلطانی      
  چو شمع و گل شب و روزت به خنده می گذرد      
    تو  گریۀ  سحر  و  آه  شب  چه  می دانی  
       
آواز : بنان     
       
  چو شمع و گل و روزت به خنده می گذرد      
    تو  گریۀ  سحر  و  آه  شب  چه  می دانی  
       
  "رهی" به محفل عشرت به نغمه لب مگشای    
    تو دل شكسته نوای طرب چه می دانی  
      رهی معیری (غزل)
ترانه :  بنان     
       
  مرغ حقّ خوانَد هر دم                        
در دل شب ای ماه                       
كز شب عاشق آه 
چشم جهان خفته ،  عاشق خون گرید                                            
كی داند هر دل كو را                 
سوز محبت نیست                           
اشك محبت چیست 
گریه ز دل خیزد، بی دل چون گرید                                            
شبِ تاریک به یداری مرغ شباهنگم                              
كند با شب حكایت ها آه دل تنگم
وای از شب های سیاه من                        
جز شب كیست در عشق تو گواه من
جفا كردی وفا كردم                                                                 
ستم راندی دعا كردم
برو یارا از دل ،  ما را كه بدخو یاری                             
كینۀ عاشق در دل داری
مرغ شب می نالد تا به سحرگه با من                                                
آتشم زند به خِرمَن
گردش عالم گر نكند طی  شام غم را                                        
آه "رهی" آخر سوزد عالم را
 
      ( رهی معیری)
       
سلطانی:      
  همیشه شاد و همیشه خوش باشید.  
       
       
       
       


Back to programme page