گلهای رنگارنگ ۲۳۵



فرنگیس اردلان (گوینده)
	سلامی چو بوی خوش آشنایی درودی چو نور دل پارسایان ز كوی مغان رخ مگردان		بر آن مردم دیدۀ روشنایی بر آن شمع خلوتگه پارسایی كه آنجا فروشند مفتاح مشكل گشایی
				حافظ (غزل)

	ای پیك پی خجسته كه داری نشان دوست
		با ما مگو به جز سخن دلستان دوست

	حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
		یا از دهان آنكه شنید از دهان دوست

	ای پیك پی خجسته كه داری نشان دوست
		با ما مگو بجز سخن دلستان دوست

	گر آستین دوست بیفتد به دست من
		چندان كه زنده ام سر من آستان دوست

	بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نكرد
		وان كیست در جهان كه بگیرد مكان دوست
				سعدی (غزل)
ترانه : قوامی

	از فراقت ای دوست جان به لب رسیده تا به كی فشانم خون دل ز دیده یاد آور آن روزی كه دل بربودی از من وان عهد و پیمان بستن ، این پیمان شكستن رسم دلبری اگر این باشد ، مرگ عاشقان چه شیرین باشد خوش كه دل ز مهر تو برگیرم خسته جان بمیرم جانم سوزد از غم چون ناامیدم جز نومیدی در عشق آخر چه دیدم به نگاهی مفتون گشتم به خیالی مجنون گشتم به امیدی شادان بودم به نویدی خندان بودم از تو دلبرم ستمگرم ندیده ام ز بس لطف و مهربانی دلم ز ناامیدی آمده به تنگ از این عمر و زندگانی گرت در دل باشد کرمی نكنی زین پس با من ستمی فكنی از بن بنیان جفا نكنی با من جز مهر و وفا تا از عشقت باشم در كامكاری
				(حسینعلی مستعان "بیدل")
دکلمه: سلطانی
	من چه در پای تو ریزم كه سزای تو بود تا تو را جا شده ای سرو روان در دل من		سر نه چیزی است كه شایسته پای تو بود هیچ كس می نپسندم كه به جای تو بود

دکلمه: فرانگیس اردلان
	به وفای تو كه گر خشت زنند از گل من		همچنان در دل من مهر و وفای تو بود
				سعدی (غزل)
آواز : قوامی

	یك امشبی كه تویی در برابرم سرمست
		گمان مبر كه خبر از وجود خویشم هست
	نشسته ای تو من و شمع ایستاده بپا
		تو مست باده و من مست چشم باده پرست
	قسم به جان تو كز جان و از جهان بر خواست
		هر آنكه یك نفس از روی عیش با تو نشست
	گشود درب تو و بر رخ دو عالم بست
		نشسته باشی و من ایستاده جام به دست
				حبیب خراسانی (غزل)

دکلمه: فرنگیس اردلان
	فاش می گویم و از گفتۀ خود دل شادم		فاش می گویم و از گفتۀ خود دل شادم
دکلمه: سلطانی
	نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار		چه كنم حرف دگر یاد نداد استادم
				حافظ (غزل)

ترانه : قوامی

	از فراقت ای دوست جان به لب رسیده تا به كی فشاند خون دل ز دیده یادآور آن روزی كه دل بربودی از من وان عهد و پیمان بستن ، این پیمان شكستن رسم دلبری اگر این باشد مرگ عاشقان چه شیرین باشد خوش كه دل ز مهر تو برگیرم خسته جان بمیرم جانم سوزد از غم چون ناامیدم جز نومیدی در عشق آخر چه دیدم به نگاهی مفتون گشتم به خیالی مجنون گشتم به امیدی شادان بودم به نویدی خندان بودم از تو دلبرم ستمگرم ندیده ام ز بس لطف و مهربانی دلم ز ناامیدی آمده به تنگ از این عمر و زندگانی اگرت در دل باشد کرمی نكنی زین پس با من ستمی فكنی از نو بنیان جفا نكنی با من جز مهرو وفا تا از عشقت باشم در كامكاری
				حسینعلی مستعان،
فرنگیس اردلان:
	همیشه شادو همیشه خوش باشید.

Back to programme page

گلهای رنگارنگ ۲۳۵

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

گلهای رنگارنگ ۲۳۵

لطفآ به گلها کمک کنید

We ask you, humbly, to help.

Golha.co.uk | خبرهای گلها را دریافت کنید