گلهای رنگارنگ ۲۴۴

دل نمانده است كه گوی خم چوگان تو نیست              

تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد                    

در تو حیرانم و اوصاف معانی كه تو راست              

تو كجا نالی از این خار كه در پای من است              

گر برانی چه كند بنده كه فرمان نبرد                     

خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست

هیچ مجموع ندانم كه پریشان تو نیست

وندر آن كس كه بصر دارد و حیران تو نیست

یا چه غم داری از این درد كه بر جان تو نیست

ور بخوانی عجب از غایت احسان تو نیست

خوش آنكه حلقه های سر زلف وا كنی                  

كار جنون ما به تماشا كشیده است                     

دانی كه چیست حاصل انجام عاشقی                   

تا كی به انتظار قیامت توان نشست                     

تو عهد كرده ای كه نشانی به خون مرا                 

دیوانگان سلسله ات را رها كنی

یعنی تو هم بیا كه تماشای ما كنی

جانانه را ببینی و جان را فدا كنی

برخیز تا هزار قیامت بپا كنی

من دست بردار* كه به عهدت وفا كنی

شد دلم خون ز درد جدایی                  

تا كه من دل به عشق تو بستم                 

 من ز خوبان تو را برگزیدم                 

ای رخت قبله گاه امیدم                     

بی رویت ای نگارم                          

ای امید دل من كجایی 

دل ز مهر دو عالم گسستم

از لبت لذت جان چشیدم

روی خوب تو را می پرستم

چون مویت بی قرارم

تو مه روشنی دل و جان منی جلوۀ گلشنی

آرزوی دلی با صفا چون گلی شادی محفلی

بازآ شبی در بر من تو ای بهترم در برم ، بگذر بر سرم

رحمی آخر به چشم ترم دلبرم بنشین در برم

ای نوگل گلشن آرزویم              

زیبا چون گلی                      

جز مهر تو من ز عالم نجویم

چون شادی در دلی