گلهای رنگارنگ ۲۵۰

روشنک (گوینده)

تو از هر در كه باز آیی بدین خوبی و زیبایی

دری باشد كه از رحمت به روی خلق بگشایی

گمان از تشنگی   بردم  كه  دریا تا كمر باشد   

چو پایانم  برفت  اكنون  بدانستم  كه   دریایی

سعدی (غزل)

داد  حسنت  به   تو  تعلیم  خود آرایی  را         

 زیب  اندام   تو  كرد  این همه  زیبایی را

قدرت عشق تو بگرفت به سر پنجۀ حسن                          

طرفه العین   ز من   قوۀ   بینایی    را

بنان (آواز)

داد  حسنت  به   تو  تعلیم  خود آرایی  را         

 زیب  اندام   تو  كرد  این همه  زیبایی را

قدرت عشق تو بگرفت به سر پنجۀ حسن                          

طرفه العین   ز من   قوۀ   بینایی    را

هم  مگر  فتنۀ چشم  تو به خواب  آید باز    

در  تماشای  تو   آشوب   تماشایی    را

منحصر  شد  همۀ  دار و ندارم  به جنون     

در چه ره  خرج كنم این همه دارایی  را

هر شبم جا به سر كوچۀ بی سامانی است        

با چنین جا چه خورم غصۀ بی جایی  را

كرد  سودای  سر  زلف  تو  دیوانه  ترم        

كه  نهی سر به  سری آدم  سودایی  را

روشنک (گوینده)

منحصر شد همۀ  دار و ندارم  به   جنون   

در چه ره خرج كنم این  همه  دارایی را

هر شبم جا به سر كوچۀ بی سامانی است 

با چنین جا چه خورم غصۀ بی جایی را

عارف قزوینی

بنان (ترانه)

گریه كن كه گر سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای كه ناید ز نای دل اثر ندارد

هر كسی كه نیست اهل دل ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد

دیده غیر اشك تر ندارد

این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاك  ،جیب جان چه باك، مرد و جز هلاك

هیچ چاره دگر ندارد

زندگی دگر ثمر ندارد

عارف قزوینی

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.