گلهای رنگارنگ ۲۵۲

روشنک (گوینده)

فرخ صبا آنكه تو بر وي نظر كني                    

فرخنده روز آنكه تو بر وي گذر كني

آزاد بنده اي كه بود در ركاب تو               

خرم ولايتي كه تو آنجا سفر كني

اي  آفتاب   روشن  و اي  سايه    هماي                   

ما را نگاهي از تو تمناست گر كني

مقدور من سري است كه درپايت   افكنم                 

گر زآنكه  التفات بدين  مختصر كني

اي  آفتاب   روشن  و اي  سايه    هماي                   

ما را نگاهي از تو تمناست گر كني

داني كه رويم از همه عالم بروي توست                   

زنهار اگر تو روي به ر وي دگر كني

شرط است سعديا كه بميدان عشق دوست                 

خود را به پيش تير ملامت سپر كني

سعدی (غزل)

بنان (آواز)

همراه   خود   نسيم  صبا مي برد مرا                  

يا رب ،يارب چو بوي گل بكجا مي برد مرا

با   بال شوق  ذرّه به  خورشيد مي رسد              

پرواز   دل    بسوي    خدا    مي برد   مرا

گفتم كه بوي عشق كه را مي برد زدست             

مستانه    گفت   دل  كه   مرا   مي برد مرا

برگ  خزان   رسيدۀ   بي طاقتم "رهي"

يك   بوسۀ      نسيم   ز   جا  مي برد   مرا

رهی معیری (غزل)

بنان (آواز)

داني   كه    چيست   دولت  ديدار  يار ديدن             

در كوي او گدايي بر  خسروي   گزيدن

از   جان   طمع    بريدن آسان   بود وليكن             

از  دوستان   جاني   مشكل  بود  بريدن

خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ           

و  آنجا  به نيك نامي  پيراهني   در يدن

گه     چون   نسيم  با گل  راز نهفته   گفتن

گه سرّ عشقبازي   از   بلبلان    شنيدن

بوسيدن   لب   يار   اول  ز دست     مگذار            

كاخر ملول گردي  از دست و لب گزيدن

فرصت شمار صحبت كز اين دو راهه منزل            

چون   بگذريم  ديگر  نتوان بهم رسيدن

 حافظ (غزل)

روشنک (گوینده)

مقدور من سري است كه درپايت افكنم                     

گر زآنكه التفات بدين مختصر كني

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.