گلهای رنگارنگ ۲۵۸

نه گرفتار بُوَد هر كه فغانی دارد                    

شدم انگشت نما در همه شهر                            

ناله ی مرغ گرفتار نشانی دارد

هر كه از چشم تو افتاد نشانی دارد

نمی دانم چه در پیمانه كردی جانم            

تو لیلی وش مرا  دیوانه كردی جانم     

چه شد اندر دل من جا گرفتی                              

نمی دانم چه در پیمانه كردی جانم

دیوانه كردی خدا خدا دیوانه كردی جانم

مكان در خانه ویرانه كردی جانم

ای تو تمنای من  یار زیبای من  

مرا مجنون صفت  دیوانه كردی

تویی لیلای من 

جانم دیوانه كردی    

ای تو تمنای من  یار زیبای من

خدا خدا دیوانه كردی جانم

در كوی تو، دل گم نكند خانه خود را

مستیم و ره كوی تو نا دیده شناسیم

دیوانه شناسد ره ویرانه خود را

با آن كه ندانیم ره خانه خود را

هر شب فزاید تاب و تب من                              

هر شب فزاید  تاب و تب من                            

یا من رسانم  لب بر لب او                            

استاد عشقم بنشین و بر خوان                  

رسم دو رنگی  آئین ما نیست                          

گفتم رهی را كامشب چه خواهی              

هر شب فزاید  تاب و تب من                            

وای از شب من ، وای از شب من

یا او رساند جان بر لب من

درس محبت در مكتب من

یكرنگ باشد روز و شب من

گفت آنچه خواهد نوشین لب من

وای از شب من ، وای از شب من

نگذاشت كه بر روی تو افتد نظر ما

احوال دل سوخته دلسوخته داند

دیدی كه چه ها كرد به ما چشم تر ما

از شمع بپرسید زسوز جگر ما

نمی دانم چه در پیمانه كردی جانم            

تو لیلی وش مرا  دیوانه كردی جانم     

چه شد اندر دل من جا گرفتی    

نمی دانم چه در پیمانه كردی جانم

دیوانه كردی خدا خدا دیوانه كردی جانم

مكان در خانه ویرانه كردی جانم

ای تو تمنای من  یار زیبای من  

مرا مجنون صفت  دیوانه كردی

تویی لیلای من 

جانم دیوانه كردی   

ای تو تمنای من  یار زیبای من

خدا خدا دیوانه كردی جانم

 یارب به سبو كشان مستم بخشای

بر این منگر كه باده در دست من است

بر مغبچگان می پرستم بخشای

بر آنكه دهد باده بدستم بخشای